Eventjes ouwehoeren, wedstrijdbespreking, omkleden, warming-up, de kleedkamer in, en om 11:20 naar buiten. 10 minuten te vroeg weliswaar, maar niet voor niets. Aangezien Gideon vandaag zijn laatste wedstrijd speelt, en dit zijn laatste dag bij MSC is wilde de C1 hem graag een waardig afscheid bieden. Een afscheid zodat hij ons, de C1 én MSC nooit meer zal vergeten. Een afscheid dat Gideon waardig is, wat in houdt dat het niet bij een praatje blijft, maar dat hij een aandenken krijgt die hij zijn leven bij zich kan houden.

Om 11:20 dus naar buiten. Net op het moment dat wij naar buiten lopen, krijgen we te horen dat de scheidsrechter nog niet is gearriveerd. In dit geval geen probleem, omdat wij dan net wat meer tijd hadden om Gideon in het zonnetje te zetten. Met de aankomst op het veld gingen de spelers van de C1 in een halve cirkel staan, vlakbij de middenstip op het veld. Het was mooi om te zien dat de jongens zich zo opstelde, de ouders/supporters erbij op het veld. Dus was het tijd dat de trainer Gideon bij zich riep. Hij hield een praatje tegenover Gideon, tegenover de groep. Over de afgelopen ander half jaar. Wat we hebben meegemaakt, hoe prettig de samenwerking was, maar vooral over dat wij Gideon ontzettend gaan missen. Zowel op het veld, als daarbuiten. Want Gideon is een voetballer waar veel andere voetballers een voorbeeld aan kunnen nemen. Altijd met het spelletje bezig, gedreven zijn naar de bal toe, een verfijnde balcontrole en gewoon een heerlijk ventje in de groep.

Na een praatje te hebben gehouden, was het tijd om Gideon iets te geven, een cadeau, geschenk, aandenken, het is maar net hoe je het wil noemen. Het is in ieder geval iets, of nouja meerdere dingen, wat Gideon verdiend heeft, wat hij mee mag nemen naar zijn nieuwe woonplaats, naar zijn slaapkamer, waar hij elke dag tegenaan mag kijken. Het eerste cadeau was een fotolijst, met daarin een teamfoto van dit seizoen, met alle spelersnamen eronder. Het 2e cadeau was soortgelijk iets, een fotolijst, zelfde grote, maar daarin een selfie van het team na een toendertijd wéér een overwinning. Een mooie foto, met heel veel enthousiasme en vreugde. Na het overhandigen van deze 2 ingelijste foto’s, was het tijd om het ‘grote’ aandenken te overhandigen. De C1 wist het voor elkaar te krijgen om samen met MSC te zorgen voor een wedstrijdshirt. Een wedstrijdshirt zonder sponsor, zodat er ruimte was op het midden van het shirt om alle namen op te zetten, van zowel de spelers als de staf. Hiervoor was een mooie grote lijst aangeschaft van 80 bij 60 cm. Die hopelijk ook een mooi plekje gaat krijgen in het nieuwe huis van onze mini-held. Mini? Ja, mini. Want ja, Gideon blijft toch echt 2 turfjes hoog.

Wat ook mooi was, was dat ook de supportersvereniging aan Gideon heeft gedacht. Een mooi initiatief wat aantoont dat de supportersvereniging dicht bij de teams staat van MSC. Andries Heite, zelf lid van de supportersvereniging, was ook aanwezig en overhandigde Gideon namens de supportersvereniging een sleutelhanger van MSC voor aan zijn sleutelbos, een vaantje van MSC voor op zijn slaapkamer. En een T-shirt met capuchon en logo van MSC op de borst, voor wanneer hij in Enkhuizen een balletje gaat trappen. Laat ze maar zien waar je vandaan komt, en wat je in je mars hebt. Enkhuizen gaat veel plezier aan jou beleven als voetballer.

Na zijn ontvangsten werd Gideon geknuffeld en bedankt door de spelers en ouders/supporters, waarna het tijd werd om nog één afscheids-teamfoto te maken. Wellicht wéér eentje om in te lijsten .. ;-) Het was mooi om te zien dat het wat dit allemaal met Gideon deed. Het creëerde bij mij, en ik denk ook wel dat ik namens de spelers, ouders/supporters mag spreken, een emotioneel gevoel. Een gevoel wat slecht te beschrijven is. Het is verdriet van het afscheid, maar ook blijdschap, blijdschap dat we Gideon een ontzettend mooi afscheid hebben mogen kunnen geven. Nu al, en dat zonder dat de drie punten nog zijn binnen gehaald. Gideon heeft ongeveer zevenendertig en een halve keer dankjewel gezegd, maar hij is niet degene die ons moet bedanken. Wij moeten Gideon bedanken, bedanken voor alles en hem ontzettend veel succes wensen.

Toen was het tijd voor de wedstrijd, Gideon, onze mini-Zidane, nam samen met zijn ingelijste foto’s, ingelijste shirt, gadgets en t-shirt plaats op de bank om zijn team deze wedstrijd naar een overwinning te schreeuwen. Hij kampte de afgelopen weken met blessures, maar was tot groot geluk wel in staat om vandaag een kwartier mee te spelen, om nog even één keer echt afscheid te nemen. Een persoon die vandaag niet mee mocht spelen, wegens een schorsing die hij heeft lopen bij de B1, is Patrick van Keulen. Hij heeft zijn 4e gele kaart van het seizoen bij de B1 gepakt, waardoor hij bij alle MSC activiteiten is uitgesloten tot dat de B1 één competitiewedstrijd gespeeld heeft. Zijn aanvoerdersband ging bij Willem van der Steeg om de arm en hijzelf (Patrick) werd vervangen door Rutger Hogenkamp.

MSC begon de wedstrijd ontzettend goed, de eerste 5 minuten lieten we van achteruit enorm goed voetbal zien, het vervelende was dat dit slechts alleen de eerste 5 minuten was van de eerste helft. In die 5 minuten werd wel de 1-0 gemaakt. Deze kwam op naam van Maarten, na een goede onderschepping, 1 keer tiki-takkie, werd Maarten met een steekpass diep gestuurd richting de keeper van Urk. Maarten, die zelf ook niet al te lange tijd terug geblesseerd is geweest, toonde aan weer te zijn waar hij hoort te zijn. Slim, snel, sterk en scherp. Het zijn de 4 S’en dit Maarten goed beschrijven als voetballer. Na de steekpass ronde hij de bal koelbloedig af door de bal met de binnen kant van de voet strak rechts onderin de hoek te krullen. Keepertje Urk kansloos (deze was niet veel hoger dan Gideon, dus inderdaad: tje).

Dit gebeurde dus de eerste 5 minuten, na ongeveer zeven minuten was MSC de weg kwijt, wat gelijk resulteerde in de gelijkmaker. Verder gebeurde er de 1e helft niet heel veel spannends, Jarne Bosman van MSC stond goed te keepen, maar MSC had het veel te moeilijk met Urk dat speelde in een 1-4-4-2 formatie. Het was rommelig, slecht, we waren stapjes te laat en wat we de eerste 5 minuten zo goed deden, was de rest van de eerste helft nergens meer terug te zien. Oke, bijna nergens dan. We hadden het geloof ik al gehad over Maarten. Deze werd na weer een steekpass diep gestuurd, de bal stuiterde op snelheid met Maarten mee, die alleen op de keeper af ging. De keeper wilde zijn doel graag zo maken zoals hij zelf is, klein dus. Dit deed hij d.m.v. uit zijn doel te komen, maar omdat de bal al heerlijk stuiterde, was de oplossing voor Maarten niet zo moeilijk. Hij wipte de bal heerlijk over de goalie heen. 2-1! De oplossing was niet zo moeilijk, maar wat wel moeilijk is om alles heel simpel te laten ogen, terwijl dit lang niet altijd even simpel is. Een klasse goal dus. Een tegenvaller in de eerste helft was ook het uitvallen van Rutger Hogenkamp. Rutger, die altijd hard werkt, kreeg de eerste helft meerdere tikken te verduren waarna hij met een dikke enkel het veld moest verlaten. Hij werd vervangen voor Menno Houtman. Laatst genoemde kwam rechtsbuiten te voetballen, zodat Thom van der Haar op de positie van Rutger kon gaan spelen.

Na 35 minuten te hebben gevoetbald was het tijd voor rust. In de rust werden de nodige dingen omgezet. De aanval bleef in grote lijnen staan, maar verdedigend werden er in de achterste- en middenlinie de nodige dingen gewijzigd en aangegeven. Hoe moeten we staan? Wat moeten we wanneer doen? Het waren dingen waar we in de eerste helft geen antwoord op hadden, en wat in de rust dus besproken kan worden. De 2e helft begon, en vanaf dat moment werd het goed opgepakt. We stonden goed, wonnen de duels, stonden verdedigend sterk en aanvallend werd er beter gevoetbald, werden er ontzettend veel kansen gecreëerd en helaas ook gemist, en was het positie spel weer zoals het hoort. Kansen werden gecreëerd en gemist, tot het moment dat Maarten zijn hattrick van deze dag maakte. Een hattrick die ervoor zorgde dat MSC met 3-1 voor kwam te staan.

Koen Veltman, in de rust ingevallen, bekroonde zijn uitstekende invalbeurt bijna met een doelpunt, maar helaas ging zijn schot rakelings naast. Vlak daarna was het tijd voor de publiekswissel, normaalgesproken is een publiekswissel een wissel omdat een speler goed heeft gevoetbald, en de mensen dan voor hem kunnen klappen. In dit geval was het andersom, Yves Spruit, de eerste helft onzichtbaar, 2e helft erg goed gevoetbald werd eruit gehaald, en zijn vervanger Gideon Haanemaayer mocht zijn laatste opwachting maken in het shirt van MSC. Op de ’10’ positie, waar deze kleine balvirtuoos het beste tot zijn recht komt. Er werd hem niks anders meegegeven dan genieten, genieten en genieten. Het was fijn om te zien dat hij alle ballen zo makkelijk aan de voet heeft, het 1 – 2 keer raken goed beheerst en het inzicht heeft van een speler als Iniesta.

Eigenlijk stond deze hele dag in het teken van mooie dingen. Mooie dingen buiten het veld, daarbinnen. In het teken van spelers die geblesseerd zijn geweest en weer terug zijn waar ze horen, zoals Maarten. Maar niet alleen hij, er loopt namelijk op de controlerende positie op het middenveld ook een speler die lang geblesseerd is geweest, en vandaag voor het eerst écht wedstrijdfit was. Heel veel duels uitvechten, heel veel van die duels winnen. Bikkelen, strijden en gas geven. Het zijn spelers waar normaal te weinig naar gekeken word. Maar het zijn in mijn ogen misschien wel de belangrijkste spelers op het veld, die kunnen wedstrijden voor je winnen zonder doelpunten te maken. Zo kreeg hij een paar minuten voor tijd alle MSC supporters aan het klappen en werden er met kreten gesmeten als: “Hij is er weer!” En dat is ie zeker. Vlak voor tijd dacht een ieder dat Urk de 3-2 nog zou maken, maar niets bleek minder waar, ergens van ver kwam er nog ene Willem van der Steeg als een beul aangezet om “joost mag weten wat voor manier” eerder bij de bal kwam dan de tegenstander en deze een meter voor de doellijn van Jarne weg te maaien.

Bij 3-1 bleef het dus uiteindelijk. Waarna de scheids floot voor het einde van de wedstrijd. Dat was tevens het moment om met alle spelers Gideon meerdere malen in de lucht te gooien.

Een afscheid, die geen van ons zal vergeten.

Bedankt,

Jarno Muis

Invalid Displayed Gallery