Zomaar vier regels uit ons clublied:
Al was ’t begin soms moeilijk,
wij streden jaar op jaar.
En hielden steeds tezamen
de banden bij elkaar.
Wij hebben saam gevochten
in voorspoed en in vree.
Wij zijn de stoere mannen/vrouwen
van Sportclub MSC.
De bovenstaande zinnen uit ons clublied kwamen bij mij naar boven toen ik begon aan mijn in memoriam van Jacob Hoevenberg. De supervrijwilliger die na een periode van afnemende gezondheid zaterdag 17 juli op 73-jarige leeftijd in het Isala Diaconessenhuis in Meppel overleed.
Jacob, de jongste van de drie bekende MSC Hoevenbergjes. En net als Herman en Henk een leven lang verbonden aan MSC. Een begenadigd voetballer? Nou nee. Wel een die er altijd plezier aan beleefde en dus ook toen hij wat ouder werd nog op het veld te bewonderen was in een van de lagere elftallen. Daar lag ook zijn hart, want na zijn actieve periode als voetballer nam Jacob de fluit ter hand. Als scheidsrechter had hij de leiding over honderden wedstrijden van de lagere senioren. Hij werd alom gewaardeerd. Commentaar op zijn leiding deed hij af met een glimlach. Zelfs de grootste lastpakken in het veld hield hij er mee in het gareel. Als grensrechter bij het eerste elftal kreeg hij ook het nodige commentaar te verwerken. Hij bleef er altijd stoïcijns onder. Reageerde niet op wat het publiek hem ook toevoegde. Jacob deed zijn ding en pakte na afloop van de wedstijd een biertje met diezelfde supporters die hem kort daarvoor nog van alles hadden toegewenst.
Een man van het compromis. Jacob ging zijn eigen weg, deed zijn eigen ding. Werkte overdag hard en genoot in zijn vrije tijd. Van zijn vrienden bij MSC, die in het café. Kaarten, lullen over voetbal en de club, biertje, sigaretje. Elke zomer een paar weken vakantie om te helpen bij de voorbereidingen op de Drentse Rijwiel4daagse en tijdens de vierdaagse zelf als ‘hoofd van de afwasploeg’. In de beginjaren in de kleedkamers onder het clubhuis, later in de bijkeuken. Herkenbaar aan zijn korte broek en bordeaux rode schort. Vrolijk fluitend en natuurlijk een biertje dichtbij.
De weg naar sportpark Ezinge kon Jacob wel dromen. Lange tijd op maandag of donderdag achter de bar. Klaverjassen in de kantine. Op zondag kijken bij de wedstrijden van het eerste en natuurlijk na afloop een biertje aan de bar met zijn kameraden. Op zijn eigen stekkie natuurlijk. Op een plek waar Jacob iedereen kon zien, maar waar iedereen ook Jacob kon zien.
Jacob heeft vele verdiensten gehad voor zijn MSC. Het meest trots, zeer begrijpelijk ook, was hij op de Oud Papier Actie. Samen met zijn broers en een aantal vaste OPA’ers op pad om voor MSC zoveel mogelijk oud papier op te halen. Om zo wat centjes bij elkaar te sprokkelen om de club bij te staan op momenten van grote uitgaven. Ook op momenten dat de papierprijs was gedaald tot 1 cent per kilo. De MSC-mannen liepen en lopen nog steeds, er niet minder hard om. Om de club te verrassen op momenten van feest. Wie herinnert er zich niet de drie stralende mannen Hoevenberg die in april 2010 in Ogterop trots het woord namen en de vereniging een cheque aanboden van liefst 25.000 euro. Verzameld met het ophalen van oud papier en bestemd voor de verbouw van ons clubhuis. En daarom ook:
Al was ’t begin soms moeilijk,
wij streden jaar op jaar.
En hielden steeds tezamen
de banden bij elkaar.
Wij hebben saam gevochten
in voorspoed en in vree.
Wij zijn de stoere mannen/vrouwen
van Sportclub MSC.
Jacob Hoevenberg was zo’n stoere man. Hij streed jaar op jaar, hield tezamen de banden bij elkaar, vocht voor de club in voorspoed en in vree. Jacob was zo’n stoer man van Sportclub MSC!
