Sommige coaches hadden hun eigen stoel meegenomen en met behulp van de mobiele telefoon werden bankzaken afgewikkeld.
Wapperende haren, verbeten gevechten om de bal, teambuilding, tijdens een uithaal met twee voeten van de grond komen, pasjescontrole op het veld en het opruimen van vier doelen na twee F-wedstrijden (maar wie deden dat?); in pixels werd dit alles opgetekend.
Bij binnenkomst van het clubhuis was de krachtige geur van koffie duidelijk merkbaar. Mensen groepten samen, een blik vol speculaasjes prominent op tafel. Ondanks het vallen van het blad (waar velen last van hebben), is de herfst een seizoen die ook gezellig samenzijn oproept. Gesprekken gaan dan onder andere over speculaas, maar ook over ‘seizoensdinertjes’. Recepten vlogen over de tafels, waarbij opviel dat kaasfondue nog steeds ‘in’ is en dat een huisgemaakte paddestoelenbouillon met stokbrood gretig aftrek vindt.
A2 speelde bij de buren, een wedstrijd waarvoor ik door de leider werd uitgenodigd. De heer H. Kuiers was scheidsrechter en vlagger D. Loolofs maakte die dag overuren. Op diverse velden, in verschillende hoedanigheden was hij deze zaterdag op het sportpark te vinden. Alcides bleek behoorlijk sterk te zijn. Er werd, ondanks een goede inzet van iedereen, verloren met 4 – 3.
Bij MSC zagen vele mensen dat de keeper van F3 niets meer te doen had, dan tegen een doelpaal aanleunen. De verdediging stond als een huis en de spitsen deden hun werk méér dan goed. Na afloop van de wedstrijd maakte hij een dansje en riep blij uit dat zijn team had gewonnen. En deze vreugde-uiting liet maar weer eens zien wat één van de belangrijkste dingen van voetballen is. De drijfveren van een kind om op voetballen te gaan zijn meestal genieten, winnen en in een team sportief bezig zijn. Gelukkig heeft hij of zij ouders/opvoeders die genegen zijn, elke keer maar weer schoenen te kopen. Want…… wat ooit met ukkievoetjes begint, blijft maar groeien en zal – naar alle waarschijnlijkheid – uitgroeien naar een maatje 38 of 43.
Aan het einde van de dag sloot de MSC fotograaf zich op in zijn keuken, om zijn ziel en zaligheid te leggen in een Hongaarse goulash. Uien werden gesneden, komijn werd in een vijzel gemalen en glazen uit de kast getrokken. Een wijnfles werd ontkurkt, welke druiven in zich had, door een Sloveense familie met de hand geplukt. Het was dus pure liefde (en inmiddels een tweede fles wijn), wat er na enkele uren in de eetkamer op tafel werd gezet.
RW
Geef een reactie