Daardoor maakt Noordscheschut nog kans om zich via de nacompetitie te handhaven in de hoofdklasse. Het was een passend einde van een uiterst bewogen seizoen waarin MSC B1 uitgroeide tot een hecht team en waarin het zich na een moeizame start toch wist te handhaven in de hoofdklasse. Als laatste eerbetoon aan Daan Karsten.
Hetgeen we met het team dit seizoen hebben meegemaakt is eigenlijk onbeschrijflijk. Tot op de dag van vandaag zijn we met de verwerking ervan bezig. De tijd heelt alle wonden, maar sommige laten wel een stevig litteken achter. Het leven tekent ons. Maar de dood nog meer. Marion en ik hebben vorige week het graf van Daan bezocht. Het biedt misschien niet zo heel veel troost, maar Daan ligt op een prachtige begraafplaats. En wat mij persoonlijk erg raakte, was het feit dat Nico Krist vlak bij Daan begraven ligt. Twee zulke mooie mensen, die zo dicht bij elkaar liggen, dat gaf mij onmiddellijk een zeker vertrouwen.
Wat betreft het team wil ik het seizoen beëindigen met nogmaals mijn respect uit te spreken voor onze jongens. Jongens, die op deze leeftijd vaak nog worstelen met hun identiteit en met hun gevoelens, hebben we in een tijdsbestek van enkele weken uit zien groeien tot kerels die waardig en volwassen afscheid hebben genomen van hun vriend, vervolgens de draad weer hebben opgepakt en het seizoen sterk en stabiel hebben afgesloten. Als ik nu overkom als een trotse vader, dan klopt dat helemaal.
Ik schrijf dit terwijl de jongens aan het trainen zijn, Vincent zijn TC2 papiertje heeft gehaald, onze voorzitter in Ierland veel pubs bezoekt en van Ierse muziek geniet, B1 binnenkort met de nieuwe selectie gaat spelen, een aantal jongens naar A1 gaat. Kortom, terwijl het leven door gaat. Laten we er het beste van maken en onze zegeningen tellen. Lid zijn van MSC is er daar een van.

FMD