De redactie van de website kreeg van oud-MSC-voorzitter Reinder Teijken de onderstaande email. De inhoud daarvan willen wij u niet onthouden:

Een willekeurige zondagmorgen in het voetbalseizoen. 11.00 uur AM, nauwelijks de koffie op en achter de laptop om te surfen naar de website van MSC-Antaris. Ofschoon het resultaat mij natuurlijk interesseert kan ik het steeds meer relativeren, want is sport niet altijd een kwestie van vallen en opstaan? Elf man in het veld en een paar op de bank moeten wekelijks een prestatie leveren en zo ook de coach, de elftalbegeleider en tal van anderen om het team heen. Maar je bent niet de enige want ook de tegenpartij tracht dit te bewerkstelligen en misschien is voor hen het gras wel op de juiste hoogte geknipt of vinden zij het niet erg om in de regen te spelen. Al weer heel veel jaren geleden hadden de teams in Limburg een geestelijke verzorger en wij bij Roermond hadden de deken van de Kathedrale kerk. Voor iedere wedstrijd werd de zegen uitgesproken en dan verwacht je als koude noorderling dat dit wel enig effect zal hebben maar wij verloren regelmatig. Op mijn vraag aan de deken hoe dat nu mogelijk was antwoordde hij dat ook de tegenstander een pastoor rond het team had lopen en dat die waarschijnlijk een kaarsje meer had ontstoken. Ik wil maar zeggen dat het aantal factoren dat winst of verlies bepaald eigenlijk onmetelijk is. Zelf had je altijd een bepaalde voorstelling van het elftal dat zou moeten spelen en wanneer een belangrijke pion door wat voor reden ook niet mee deed gaf dat al een negatieve impuls aan je zelfvertrouwen. Nu was ik sowieso al gevoelig voor invloeden van buitenaf en mijn optreden op het veld werd al bepaald door een buschauffeur die de weg niet wist. Prachtig is het als alles maar dan ook alles klopt en in zo’n seizoen wordt je misschien kampioen en dat is ook nog niet eens een garantie.
Belangrijk is wel dat je rechtop blijft lopen en niet gebukt gaat onder de last van het verliezen want als iedereen dezelfde prestatie zou leveren werd het toch dringen op een podium in wat voor sport dan ook. MSC heeft in de afgelopen seizoenen getoond, en dat op afstand bekeken, de zaakjes aardig voor elkaar te hebben en dat heeft geresulteerd in het bereiken van de hoofdklasse in het amateurvoetbal. Maar laten we eerlijk zijn, de vereniging bestaat toch niet alleen uit het eerste, het is toch een thuishaven voor iedereen? Toen ik aan de Weerdstraat onder leiding van “De leeuw van Deventer” Leo Halle de eerste trappen tegen een zware gekalkte bal gaf was mij het bestaan van het eerste onbekend. Pas later ontdekte ik dat er hele volkstammen nationaal en internationaal zich met het trappen tegen een bal bezig hielden. Die ontdekking deed het plezier dat er bestond alleen nog maar toenemen. En toen er jaren later, na “furore” te hebben gemaakt in het eerste van Emmeloord voor mij bij terugkomst aan de Ezinge “slechts” plaats was in het derde speelde ik met heel veel plezier en werden ook nog kampioen. Ja en nog wat, al die werkers, klaverjassers, jokeraars, toneelspelers/speelsters, bestuurders en wat er nog bij komt hebben het allemaal erg naar hun zin bij hun cluppie. Op zondagavond kan het wel eens wat minder zijn en bij het verschijnen van de Meppeler op Maandag ook nog wel eens maar dan is het over.
Hoofdklasse, fantastisch en een ervaring op zich voor spelers en club maar niet het ultieme in het verenigingsleven. Het uitbundige verenigingsleven met de grote shows in de jaren vijftig en zestig beleefden we toch ook in de derde klasse. Laten we alle momenten koesteren maar laten we vooral koesteren dat we al bijna honderd jaar een prachtige club hebben. Vanzelfsprekend streven we naar het sportieve hoogtepunt maar laat het niet ten koste gaan van alles. Het is dinsdagmorgen 10 april, de vereniging bestaat 97 jaar en wat een geschiedenis en, dat weet ik zeker, wat een toekomst!

Reinder Teijken,
Picton Ontario, Canada