Wouter Marinus had gisteravond op sportpark Ezinge zijn eigen hoofdstuk kunnen schrijven van dat boek, maar de groeidiamant van SC Heerenveen B1 liet dé kans van de wedstrijd onbenut en verzuimde zo het Meppeler elftal naast Botafogo te schieten. De sambavoetballers uit Brazilië, die hun vooruitgesnelde reputatie slechts bij vlagen waarmaakten, gingen er op sportpark Ezinge met de winst vandoor: 0-1.
Marinus werd na afloop uiteraard gedold door zijn tijdelijke ploeggenoten. Voetbalhumor die hij ongetwijfeld kent uit de kleedkamer in Friesland. ‘Tja, die bal had ik natuurlijk moeten maken’, keek hij terug op het bewuste moment uit de tweede helft. ‘Ik schrok ervan dat ik zo’n grote kans kreeg en schoot te gehaast. Normaal gesproken gaat zo’n bal erin.’ Het deed niets af aan zijn invalbeurt, want in de vijfendertig minuten dat hij van trainer Jacob Botter mocht opdraven liet de middenvelder zien over bovengemiddelde kwaliteiten te beschikken. ‘Bij zijn eerste actie kon je al zien dat hij kan voetballen’, kreeg Marinus de complimenten van routinier Daniël Zeldenrust. ‘Dan durf je zo’n jongen ook direct van achteruit in te spelen.’
De Braziliaanse jeugdspelers zaten allang weer in de bus toen de spelers van het Meppeler elftal de wedstrijd evalueerden in de sponsorruimte van Alcides. ‘Het was een hele ervaring’, keek Arnold Otten van MSC terug op het duel, ‘maar eerlijk gezegd vielen ze me wat tegen. Ik had meer combinatievoetbal verwacht. Ze hadden toch moeite met onze speelwijze.’ Hij kreeg bijval van Daniël Zeldenrust, de enige speler van FC Meppel in de selectie. ‘We hebben realistisch gevoetbald met één diepe spits. Natuurlijk was het vooral een kwestie van tegenhouden en dat hebben we goed gedaan. Ze hebben veel van afstand geschoten, maar werden daarmee niet gevaarlijk. Ja, ik vond het leuk om een keer mee te maken.’
Ook de spelers van SVN’69 uit Nijeveen dachten er zo over. Een van hen, spits Florian Gijzen, was de andere speler van het Meppeler elftal die had kunnen scoren. Na een voorzet van Niels Keizer kon hij de bal echter net niet de juiste richting meegeven. ‘Ik kreeg een klein duwtje, waardoor ik uit balans werd gebracht. Jammer, maar ik vond het echt geniaal dat ik erbij mocht zijn.’
Trainer Jacob Botter was tevreden over het spel van de aanvaller. ‘Hij had het moeilijk als eenzame spits. Dan is het toch vooral een kwestie van de bal proberen vast te houden. We zaten dun in onze aanvallers, dus hebben we gespeeld naar onze mogelijkheden.’
Namens MSC kwamen in actie Arnold Otten, Stephan Besuijen, Marc Holterman, Benne en Sebastian Sparenberg.
Het accent van het Meppeler elftal lag inderdaad op de verdediging. Vier verdedigers, een controlerende middenvelder, daarvoor een blok van vier en slechts één spits. De opdracht was duidelijk: de linies dicht bij elkaar en compact voetballen. De jonge honden van Botafogo hadden er niet echt een antwoord op. Op het kunstgras van sportpark Ezinge ging de bal in een te laag tempo rond om de in prachtig klassieke shirts gestoken gelegenheidsformatie in de problemen te brengen. Met Eric-Jan Lijzen als ouderwetse libero in een rol zoals Rinus Israël die vroeger bij PEC Zwolle vervulde stond de organisatie als een huis. Alleen de behendige Gilberto Moreas Junior ontsnapte een keer aan de aandacht van de verdedigers en vond zo het gaatje dat hij nodig had om doelman Marc Holterman te passeren.
In de tweede helft dreigde het Meppeler elftal even overlopen te worden, maar de storm ging al snel weer liggen. De meeste opwinding ontstond nog na een fraaie individuele actie van Guilherme Alves da Costa die geheel in de stijl van de onlangs overleden Wiel Coerver een demonstratie kappen en draaien weggaf, om vervolgens met een droge knal de paal op z’n kwaliteit te testen.