De weergoden hebben gezorgd voor perfect voetbalweer. En weer een andere god, Vulcanus, voor een lucht zonder vliegtuigen. De omstandigheden zijn kortom ideaal als we beginnen aan de wedstrijd tegen een tegenstander die twee weken geleden nog punten heeft afgesnoept van Alcides C1. De zon doet goed mee en de vertrouwde geur van gras is inmiddels vervangen door een lichte geur van autobanden. Alles went en als je iets maar vaak genoeg ruikt, ga je het nog lekker vinden ook. Binnenkort komt er nog een nieuw parfum van Adidas op de markt: Burnin’ Rubber, voor de echte man. Maar ik dwaal weer af. Na de aftrap begint MSC sterk. Goed combinatievoetbal, veel inzet, mooie aanvallen en de als altijd solide verdediging, die zo opgesteld staat dat er altijd rugdekking is voor het geval de tegenstander toch een keer in staat is om door de eerste linies heen te breken. Wat een genot zoals die jongens op elkaar zijn ingespeeld. Maar ook de aanval is vandaag weer op dreef. Al snel valt het eerste doelpunt. Aanval door het midden. Kopbal van Maarten richting Bart, die op de keeper af loopt en de bal weer afgepast in de linkerhoek plaatst: 1-0. De tweede volgt niet veel later. Een
MSC-tje’ voor de kenners. En voor de lezers die net hebben ingeschakeld, een Marcel Super Classic. Die ga ik niet meer uitleggen. Mensen die nu met
vraagtekens zitten, mogen mijn vorige verslagen nog eens lezen. Voor alle duidelijkheid, het is nu 2-0 dus. Dat begint er goed uit te zien. Het derde doelpunt valt uit een corner meen ik, maar ik moet zeggen dat ik dat niet helemaal zeker weet. Er staan weer allerlei mensen om me heen meer of minder deskundig commentaar te leveren als dit doelpunt valt en ik ben dus
waarschijnlijk weer even afgeleid door een gepassioneerde voetbalkenner naast me. Hoe dan ook, doelpunt van Marcel: 3-0. En dan gaat het mis. Onze jongens denken dat de wedstrijd is gespeeld en zakken terug. De druk op de tegenstander wordt minder. De nonchalance neemt toe. En dan is het wachten op het eerste tegendoelpunt. Dat doelpunt komt uit een goed uitgespeelde aanval van FC Meppel: 3-1. Nog niets aan de hand, maar het besef dringt door
dat de FC ook kan scoren. Het spel van MSC blijft nog even rommelig en de wedstrijd speelt zich vooral af op de helft van MSC. Dan krijgt FC Meppel een vrije trap op zo’n 30 meter van ons doel. Prachtig gekromd schot dat door een aanvaller van de groen-witten voor het doel direct tot volley wordt verwerkt en het net laat bollen: 3-2. Mooi doelpunt volgens de kenners om mij heen. Tja. Wat is mooi? Ook daar kan ik nog wel een boompje over opzetten. Maar wees gerust. Deze boom laten we even passeren. We gaan rusten. En het is toch weer spannend. Blijft een lastige tegenstander dat FC Meppel. Na de rust rustig teruglopend naar het Nico Krist kunstgrasveld blijken de heren al weer begonnen te zijn en, sterker nog, alweer gescoord te hebben. Weer een doelpunt gemist. Ik word oud. Doelpunt van Marcel zo
blijkt na enige navraag bij de voetbalkenners: 4-2. En dat is dan tevens de eindstand. We zien de rest van de tweede helft een leuk voetballend C1, dat ook na enige omzettingen door Jan Padding voor gevaar blijft zorgen voor het doel van de tegenstander. Het oog van de meester. En laat ik, omdat het zo’n mooi weer is en omdat ik toch al een paar dagen zo’n goede luim heb, de heren Donders maar tot ‘men of the match’ verklaren. De door de voetbalkenners tot ‘ijzervreters’ gedoopte ’terrible twins’ die ook nu weer door een constante stevige inbreng de druk naar voren op peil houden. Je moet ze d’r bij hebben die ijzervreters. Maar dat weten alleen de voetbalkenners. Na afloop klinken de eerste voorzichtige kampioenschapliederen in de kleedkamer, zo weet Herman Lakerveld me te melden terwijl we bij Alcides staan te kijken hoe ze met 0-6 het schip ingaan tegen GAVC. Onze mannen beginnen er nu ook zelf in te geloven. Nog twee wedstrijden winnen en het is een feit. Volgende week Alcides uit.
Daarna Urk thuis. Let’s do it.

FMD