Op weg naar de velden van de geel-zwarten bedenk ik me dat ik niet weet of veel Meppelers beseffen dat Alcides geen echte Griekse god is zoals Ajax of Achilles. Eigenlijk is Alcides een bijnaam. Voor Heracles. Maar die spelen toch in Almelo? Inderdaad. Saillant detail is natuurlijk dat het echte Heracles in dezelfde kleuren speelt als MSC. Dat geeft toch te denken. Maar
voordat ik deze overpeinzing af kan maken zijn we gearriveerd en is de aandacht gericht op het hoofdveld van Alcides, waar vandaag door de C1-teams gespeeld wordt. Er is veel publiek aanwezig. Vanwege de stadsderby natuurlijk. Maar ook vanwege het belang van de wedstrijd voor MSC. Nog voor de wedstrijd horen we dat GAVC en Heerenveen gelijk gespeeld hebben. Heerenveen doet dus niet meer mee voor het kampioenschap. Eleven down, one
to go: GAVC, met 8 virtuele punten achterstand. In werkelijkheid staan ze -omdat ze twee wedstrijden minder gespeeld hebben – nu 14 punten achter. Mooie opsteker. De wedstrijd begint met een sterk gemotiveerd voetballend Alcides. Die zijn niet van plan om ook maar iets weg te geven. Het duurt even voor MSC zich hier op heeft ingesteld. Als je de 0-6 van Alcides tegen GAVC nog in het geheugen hebt, is dat ook niet zo vreemd. Onze jongens herpakken zich. Herpakken zich. Is dat Nederlands? Je zou denken dat het opnieuw inpakken is. Onze jongens pakken zich opnieuw in. Nee. Dat wil ik eigenlijk niet zeggen. Wat ik wil zeggen is dat onze jongens na enige tijd het onverwachte ritme van de tegenstander oppakken en ook gaan voetballen. Gelukkig maar. Het eerste doelpunt valt dan al snel. In de 10e minuut geeft
Marcel in de 16-meter een pass naar Lars, die keurig afrondt: 0-1. Daarna zien we MSC langzaam sterker worden. Er komen goed kansen. De beste kans is nog voor Dennis die drie meter voor een open goal de bal verkeerd op de voet krijgt en over ziet gaan. De hoek tussen zijn schoen en de lat kan nooit meer dan 10 graden zijn geweest. De bal ging bijna recht omhoog. MSC blijft de rest van de eerste helft overheersen, maar scoort niet meer. We gaan
rusten. Na de rust zien we de eerste vijf minuten weer een opleving van Alcides, maar het zakt ook snel weer in. Marcel staat vandaag onder strakke dekking van een snel bewegende Boom, die opvallend dicht op z’n huid blijft zitten. Toch weet hij de Boom regelmatig weg te spelen en voetballend voor veel gevaar bij het doel van de tegenstander te zorgen. De antagonist in Griekse drama’s. Het tweede doelpunt valt uit een mooi indraaiende corner van Maarten die er bijna direct in gaat, maar nog net door de keeper wordt aangeraakt. Het mag niet baten. Mark kopt de bal daarna keurig in: 0-2. Daarna gaan beide coaches aan de wissel. Teken dat de wedstrijd of gespeeld is of gekanteld moet worden. Ligt eraan aan welke kant je staat. Alles is relatief en zelfs dat. Het derde doelpunt is weer een ‘MSC-tje’. Niet helemaal, maar we doen even net alsof. Omdat het zo mooi is en we er zoveel aan hebben te danken. Een Marcel Super Classic: 0-3. Bedankt Marcel, nu alvast, voor een prachtig seizoen. Het was genieten. Aan het eind van de wedstrijd besluit de uitstekend en gelukkig absoluut niet eenzijdig fluitende scheidsrechter nog om Maarten een rode kaart te geven, waardoor hij mogelijk de wedstrijd tegen Urk van volgende week misloopt. Het was ook goed om te zien dat de echte schuldige(n) aan Alcides-kant nog alles geprobeerd hebben om de scheidsrechter te overtuigen van het feit dat hij deze ene keer toch misschien een kleine beoordelingsfout maakte. Erg sportief. Het mag niet baten. By the way, wie deze stijlfiguur herkent mag mij mailen. De eerste met het goede antwoord krijgt van mij een fles wijn. Maar het mag ook de pret niet drukken. De conclusio in termino: MSC behaalt weer een glorieuze overwinning en kan bij winst volgende week thuis tegen Urk het kampioenschap gaan vieren. Dus opa’s, oma’s, broers, zussen, neven,
nichten, klasgenoten, vrienden en vriendinnen: jullie worden zaterdag 1 mei om 13.00 uur verwacht bij MSC om dit prachtige resultaat en de promotie naar de hoofdklasse met MSC C1 te vieren.
voordat ik deze overpeinzing af kan maken zijn we gearriveerd en is de aandacht gericht op het hoofdveld van Alcides, waar vandaag door de C1-teams gespeeld wordt. Er is veel publiek aanwezig. Vanwege de stadsderby natuurlijk. Maar ook vanwege het belang van de wedstrijd voor MSC. Nog voor de wedstrijd horen we dat GAVC en Heerenveen gelijk gespeeld hebben. Heerenveen doet dus niet meer mee voor het kampioenschap. Eleven down, one
to go: GAVC, met 8 virtuele punten achterstand. In werkelijkheid staan ze -omdat ze twee wedstrijden minder gespeeld hebben – nu 14 punten achter. Mooie opsteker. De wedstrijd begint met een sterk gemotiveerd voetballend Alcides. Die zijn niet van plan om ook maar iets weg te geven. Het duurt even voor MSC zich hier op heeft ingesteld. Als je de 0-6 van Alcides tegen GAVC nog in het geheugen hebt, is dat ook niet zo vreemd. Onze jongens herpakken zich. Herpakken zich. Is dat Nederlands? Je zou denken dat het opnieuw inpakken is. Onze jongens pakken zich opnieuw in. Nee. Dat wil ik eigenlijk niet zeggen. Wat ik wil zeggen is dat onze jongens na enige tijd het onverwachte ritme van de tegenstander oppakken en ook gaan voetballen. Gelukkig maar. Het eerste doelpunt valt dan al snel. In de 10e minuut geeft
Marcel in de 16-meter een pass naar Lars, die keurig afrondt: 0-1. Daarna zien we MSC langzaam sterker worden. Er komen goed kansen. De beste kans is nog voor Dennis die drie meter voor een open goal de bal verkeerd op de voet krijgt en over ziet gaan. De hoek tussen zijn schoen en de lat kan nooit meer dan 10 graden zijn geweest. De bal ging bijna recht omhoog. MSC blijft de rest van de eerste helft overheersen, maar scoort niet meer. We gaan
rusten. Na de rust zien we de eerste vijf minuten weer een opleving van Alcides, maar het zakt ook snel weer in. Marcel staat vandaag onder strakke dekking van een snel bewegende Boom, die opvallend dicht op z’n huid blijft zitten. Toch weet hij de Boom regelmatig weg te spelen en voetballend voor veel gevaar bij het doel van de tegenstander te zorgen. De antagonist in Griekse drama’s. Het tweede doelpunt valt uit een mooi indraaiende corner van Maarten die er bijna direct in gaat, maar nog net door de keeper wordt aangeraakt. Het mag niet baten. Mark kopt de bal daarna keurig in: 0-2. Daarna gaan beide coaches aan de wissel. Teken dat de wedstrijd of gespeeld is of gekanteld moet worden. Ligt eraan aan welke kant je staat. Alles is relatief en zelfs dat. Het derde doelpunt is weer een ‘MSC-tje’. Niet helemaal, maar we doen even net alsof. Omdat het zo mooi is en we er zoveel aan hebben te danken. Een Marcel Super Classic: 0-3. Bedankt Marcel, nu alvast, voor een prachtig seizoen. Het was genieten. Aan het eind van de wedstrijd besluit de uitstekend en gelukkig absoluut niet eenzijdig fluitende scheidsrechter nog om Maarten een rode kaart te geven, waardoor hij mogelijk de wedstrijd tegen Urk van volgende week misloopt. Het was ook goed om te zien dat de echte schuldige(n) aan Alcides-kant nog alles geprobeerd hebben om de scheidsrechter te overtuigen van het feit dat hij deze ene keer toch misschien een kleine beoordelingsfout maakte. Erg sportief. Het mag niet baten. By the way, wie deze stijlfiguur herkent mag mij mailen. De eerste met het goede antwoord krijgt van mij een fles wijn. Maar het mag ook de pret niet drukken. De conclusio in termino: MSC behaalt weer een glorieuze overwinning en kan bij winst volgende week thuis tegen Urk het kampioenschap gaan vieren. Dus opa’s, oma’s, broers, zussen, neven,
nichten, klasgenoten, vrienden en vriendinnen: jullie worden zaterdag 1 mei om 13.00 uur verwacht bij MSC om dit prachtige resultaat en de promotie naar de hoofdklasse met MSC C1 te vieren.
Als dank aan Alcides voor de gastvrijheid vandaag eindigen we met een Griekse uitdrukking uit het heldendicht van Heracles: Gnoti Seauton.
FMD
FMD
Geef een reactie