Maar Guido Broers is natuurlijk ook een begenadigd voetballer. Nog altijd, hoewel de jaren gaan tellen en hij veel minder trainingsarbeid levert dan in zijn glorietijd. Afgelopen zondag maakte Broers, 44 jaar inmiddels, een opmerkelijke rentree in de hoofdmacht van MSC-Antaris.
Hij werd door trainer André Blom gepolst voor een tijdelijke terugkeer, omdat acht basisspelers uit de selectie om uiteenlopende redenen niet beschikbaar waren. Broers liet zijn hart spreken, kwam Blom tegemoet, en wees zijn ploeg in de eerste helft tegen Appingedam de weg naar succes door de openingstreffer voor zijn rekening te nemen.
Hij is nog altijd de geslepen vos, de sluwe tacticus, die op basis van zijn inzicht geen meter te veel maakt en toch altijd op tijd bij de situatie arriveert. Het woord `gogme` is waarschijnlijk aan zijn brein ontsproten. Het is een kwaliteit die niet coachbaar is. Broers kan als geen ander een wedstrijd lezen. Positioneel is hij ijzersterk. In zijn topjaren bij MSC dook hij regelmatig bij de tweede paal op, waar tegenstanders hem letterlijk en figuurlijk over het hoofd zagen. Het leverde heel wat kopdoelpunten op. Broers heeft een neusje voor de goal. Hij staat altijd op de juiste plaats, wat natuurlijk geen toeval is.
Tegen Appingedam hield hij het vijfenzeventig minuten vol, waarna André Blom hem een applauswissel gunde. Collega-verslaggevers die mij op de hoogte brachten van zijn optreden nam ik aanvankelijk niet serieus, maar al snel werd duidelijk dat `Muis` inderdaad een van de verrassende vondsten van de technische staf was geweest.
Het is knap dat een speler die de veertig al ruimschoots is gepasseerd fysiek in staat is op dit niveau nog een rol van betekenis te spelen. Broers bewijst dat een gezonde leefwijze het lichaam in een goede conditie houdt. Hij rookt niet, drinkt niet en heeft zichzelf altijd goed verzorgd. Evenals generatiegenoot Claus Boekweg, die alweer een aantal weken te bewonderen is in het shirt van Alcides, is hij een exponent van een uitzonderlijke lichting rasvoetballers.
Broers leeft voor het voetbal. Waar zijn jonge ploeggenoten zich druk maken over uitgaan, auto`s en vrouwen, is hij de statisticus die exact weet hoeveel goals de linksbuiten van Nieuw Buinen heeft gemaakt. Zodra hij op het veld staat is hij weer het kind dat intens geniet van een geslaagde kapbeweging of schijntrap.
Broers is onberekenbaar, moeilijk te beïnvloeden, maar ook wel speciaal. Hij heeft vrienden en vijanden en zal door de buitenwereld altijd extra kritisch worden gevolgd. Het doet niets af aan het feit dat hij zondag opnieuw een opmerkelijk hoofdstuk toevoegde aan zijn toch al kleurrijke loopbaan. `Muis` is nog lang niet versleten. Wat zijn hoofd hem ingeeft, kunnen zijn voeten nog altijd uitvoeren. Daarvoor past slechts één woord: respect.
 
Flip Vellinga, verslaggever Meppeler Courant