Het seizoen begon nog als vanouds: goed spel en twee prima overwinningen. De eerste tegenslag diende zich aan in Rouveen. De eerste competitienederlaag in een jaar tijd kon nog worden toegeschreven aan de afzegging van twee steunpilaren. Het daaropvolgende verlies tegen SVN was zowel verdiend, als onverklaarbaar. Werden de Nijeveners in de seizoensopening nog met 5-2 afgetroefd, in de return bleek de tegenstander gewoon veel sterker. Met 0-2 kwamen de zwart-witten nog goed weg. Tegen Steenwijkerwold – puntloos laatste – zou het herstel zich zeker aandienen. Door mooie treffers van Menno (buitenkant rechts) en Iwan (hard op melkbussenhoogte) komt MSC met 2-0 voor. Een evenaring van de 7-1 in de heenwedstrijd lijkt haalbaar. Toch scoort de rode lantaarndrager op slag van rust de aansluitingstreffer. Na de pauze maken de Meppelers een ongeïnspireerde indruk. Slecht samenspel en weinig daadkracht in de afwerking. In de slotseconden slaat het noodlot toe. Een makkelijk gegeven corner, een scheidsrechterlijke dwaling en slapende verdedigers. Steenwijkerwold maakt uit een scrimmage 2-2. Uitgelaten vreugde bij de thuisclub en verbijstering bij F5. Puntverlies tegen het lelijke eendje van de poule!

Ouders, sponsors en bestuurders vragen zich ondertussen af wat de oorzaak is van deze plotselinge omslag. Kan de leider nog wel worden gehandhaafd? Is er sprake van het Van Gaal-effect? Aan de spelers kan het toch niet liggen? Zijn de tegenstanders allemaal beter geworden? Moet Hogenkamp niet zijn conclusies trekken? Veel vragen en geen antwoorden. De spelersgroep heeft voorlopig het vertrouwen in de coach uitgesproken, maar nieuw puntverlies tegen Rouveen kan hem komende zaterdag fataal worden.