Om zes uur vertrok een grote stoet spelers, ouders en begeleiders richting Hasselt om drie punten te behalen en daarmee het kampioenschap te vieren. Zoals een echte kampioenswedstrijd waardig werd de wedstrijd op het hoofdveld gespeeld. Olympia kon in theorie nog kampioen worden door MSC twee keer te verslaan. En de dames en heren uit Hasselt hadden er ongelofelijk veel zin in terwijl bij de spelers van MSC de kampioensstress in benen geslagen leek. Met razendsnelle uitbraken sneden de aanvallers door de verdediging van MSC en na twee keer alleen voor keeper Rogier te hebben gestaan was de derde keer raak; 1 – 0 voor Olympia. Een kleine tegenslag kon dat toch wel genoemd worden. MSC pakte de handschoen echter op en begon meer druk te zetten. Echter Olympia voetbalde goed en gaf weinig kansen weg terwijl ze aanvallend levensgevaarlijk bleven. Na rust ging MSC direct op zoek naar de gelijkmaker. Kansjes kwamen maar door een razendsnelle tegenstoot van Olympia werd het in plaats van 1 – 1, 2 – 0 voor Olympia. Nu kon er niet meer gesproken worden van een kleine tegenvaller, dit was een domper van jewelste. Vanaf dat moment werd het de dood of de gladiolen, alles of niks. Met nog 15 minuten te spelen nam Sander de corner van Mitchell in 1 x op zijn pantoffel en de bal belandde in de linkerbovenhoek; 2 – 1. Het geloof kwam terug in een goede afloop. MSC bleef drukken en kansen creëren; een bal van Florian kaatst hard op lat en de bal lijkt er niet in te willen. Nog 8 minuten te spelen….. de hardwerkende Mitchell soleert door de verdediging van Olympia en schiet de bal binnen; 2 – 2. Spelers, ouders en begeleiders veren op… het kan nog….. 6 minuten voor tijd: de dekselse spits van Olympia glipt door de verdediging van MSC en komt alleen voor Rogier, de MSC aanhang siddert…. Maar Rogier redt! Nog drie minuten te gaan…. De druk van MSC is enorm. Een scrimmage in het strafschopgebied van Olympia, de bal valt pardoes voor de voeten van Fouad, die schiet…… en de bal rolt tergend langzaam over de doellijn van de, overigens prima keepende, keeper van Olympia: 2 – 3. Een orkaan van vreugde bij de spelers en iedereen die dit team een warm hart toedraagt. De laatste minuten was het eenvoudig weg doorkomen geblazen en bij het eindsignaal vielen de spelers elkaar in de armen en werd het kampioenschap op glorieuze wijze gevierd! Wat moest het van ver komen en wat hebben ze hard gewerkt allemaal. Fantastisch gedaan meiden en jongens van D3.
Het komt jullie meer dan toe.
 
Ingrid Kattenberg