Zaterdag de 25ste oktober zaten we op de scheiding van zomer- naar wintertijd. Winterreise (de reis door één van de jaargetijden) is een cyclus van een aantal liederen van Franz Schubert; getoonzette gedichten van Wilhelm Müller voor zangstem en piano. Het muzikaal relaas gaat over een jonge man die op reis gaat. Om een lang verhaal kort te maken symboliseert deze winterreis de zoektocht van de mens naar zichzelf.
Maar….. wat zoekt een mens, een trainer, een scheidsrechter, een speler?
Veel mensen zoeken een vorm van geluk, iets waar ze zich fijn bij voelen. En hoe fijn zou het dan zijn als je, tijdens die zoektocht, ook nog eens anderen blij kan maken?
Samenwerking, zeker bij een teamsport als voetbal, kan alleen goed plaatsvinden als we alle deelnemers (medespelers, tegenstanders, vlaggers, scheidsrechters en toeschouwers) gelijk behandelen, gebaseerd op wederzijds respect.
Trainers en leiders, maar ook de aanvoerder, geven aanwijzingen aan spelers, die deze opvolgen. Op het veld schreeuwen de spelers elkaar geen verwijten toe, want dit bevorderd de motivatie van jezelf niet, maar ook niet van je teamgenoot.
In het veld is onderling positief coachen te waarderen, maar negatieve opmerkingen horen op een voetbalveld eigenlijk niet thuis.
Ooit was er een vredelievend man en hij zong “Als je de wereld beter wilt maken, kijk dan naar jezelf en breng een verandering aan.” Hem en zijn broers haalde ik eerder aan in een MSC-filmpje, voor een gedeelte gemaakt in Coevorden.
http://www.youtube.com/watch?v=AEf_jNqYFCM
We maken met z’n allen deze reis en…… het zou fijn zijn als iedereen elkaar met respect behandeld, zodat iedereen het bij MSC – maar ook daarbuiten – ‘fijn heeft’.
RW
Geef een reactie