Moet je het hele leven niet laveren? Bij veel van je activiteiten is het een kwestie van geven en nemen. Dat is niet alleen in het bedrijfsleven het geval, waarbij je vaak concessies moet maken; ook in het dagelijkse leven zul je moeten kiezen.
Ongetwijfeld zou de postbode een andere afspraak gemaakt hebben, mocht er niemand thuis zijn. En logischerwijs zou het allemaal goed gekomen zijn, maar….. de jongen zou dan nóg langer op zijn aangekochte spulletjes moeten wachten. Dus vertrok ik huiswaarts, drie scheidsrechters in spé achterlatend, net begonnen aan een wedstrijd die hun levens zou kunnen veranderen. Zouden zij over enkele jaren de beschikking hebben over een eigen fluit en het scheidsrechterstenue ‘op de hand wassen’ of gewoon bij de bonte was gooien?
Voordat ik het nu over de verschillende soorten wasmiddelen ga hebben, keren we snel terug naar de velden van ons MSC.
Terwijl de Mini Divisie wederom bezit had genomen van het hoofdveld, werd er op het inloopveld met soms verbeten gezichten warmgelopen. Had dit te maken met een hamstringblessure of was het fanatisme? Het bleek gretigheid te zijn, honger naar voetballen.
’s Middags – het pakketje was inmiddels in ontvangst genomen – denderde A2 de kleedkamers uit, klaar om te……. tsjaaa. Waar maakten zij zich eigenlijk voor op? De rituele dans op een kleiachtige ondergrond (veld 7 stond op sommige plekken behoorlijk onder water) deed vermoeden dat we hier niet te maken hadden met voetballers, maar dat er een groep rikishi aangetreden was. Het gerucht gaat dat deze krachtmannen gelukbrengers zijn, dus hopende op kracht en voorspoed raakte ik iemand aan tussen de schouderbladen.
Behalve dat later die middag zich een defect aan mijn fietsremmen manifesteerde, bemerkte ik dat ik nog steeds niet in staat was een deuk in een pakje boter te slaan………….
Dat toeschouwers van alle leeftijden zijn, bleek deze zaterdag wel weer. H.L., hoofd jeugdopleidingen had slechts oog voor de jeugd, wat tot gevolg had dat hij op het hoofdveld bijna werd geschept door een voorbijrazend voertuig. Dat zowel bestuurder als bijrijder van de F1-buggy aan een fles zaten te lurken was voor iedereen duidelijk, gezien het vele geslinger en de vreemde remsporen. Alcohol maakt meer grasmatten kapot dan je lief is, maar dat was dan gelukkig ook de enige schade. H.L., bestuurder en bijrijder kwamen met de schrik vrij.
En waar vlaggenier W.de H. zijn overhemden doorgaans aanschaft, was zelfs op deze bewolkte dag zonneklaar. Het was weer een mooie dag………….
R.W. (geen familie van W.W.)
Geef een reactie