Bekende krakers als “O, wat zijn wij heden blij”, “Lang zal hij leven”, “Hij leve hoog”, maar ook onbeminde liederen als “De kop van de kat is jarig” werden ingezet. De beloning voor dit gezang was een kop koffie met een stuk appeltaart.
Ook in de kleedkamers deelden kinderen mee in de feestvreugde. Het op de basisschool zeer bekende lied “Twee violen en een trommel en een fluit” schalde regelmatig door de betegelde ruimtes en….. er werden zelfs polonaises gelopen. Even dreigde een lange sliert spelers het clubhuis in te gaan, maar dit werd gelijk de kop ingedrukt. Noppen zijn nu eenmaal verboden………..
Hierna ging men warmlopen en medespelers lopen sarren. Hè, jongens! Is dat nou echt nodig, om telkens iemand met een wijsvinger onder de neus te tikken? Dat zou je zelf óók niet fijn vinden….
Gelukkig waren er ook vele kinderen die een ander hielpen. Niet alleen tijdens de warming up, maar ook in de wedstrijd. Er werd bijvoorbeeld goed geassisteerd (ik hoor steeds het Engelse ‘assist’), waarna er werd gescoord en het publiek – vóór het doelpunt was gevallen – met een uitgestoken hand klaarstond om ‘aangetikt te worden’.
Op het hoofdveld verzamelde de Minidivisie zich voor de laatste maal op MSC-terrein. Na een aantal pittige wedstrijden werd er snoep uitgedeeld. Nou….. dat viel níet mee, sabbelen en kauwen terwijl je loopt uit te hijgen!
Terwijl spelers in de euforie na een doelpunt beklommen werden, elkaar in de houdgreep namen, plannen ontvouwden en als keeper zagen…… dat het goed was, werd er op de diverse velden ook vaak verbitterd gestreden. Moe, maar voldaan ging iedereen huiswaarts. Daar wachtte rust, behalve voor de jarige. Want bij meester Marius werd er tussen de ongeveer 58 opgehangen slingers tot ver na twaalven doorgeslingerd………..

RW