De wedstrijd begon en de eerste vijf minuten leken we nog wat overwicht te hebben. Totdat Staphorst de eerste wissels inzette: hun verborgen troef. Tien minuten later was het 0-3. Het was doodstil aan onze kant.

Maar het zou F4 niet zijn als er niet gewoon werd doorgespeeld. In vele jeugdteams gaan de zogenaamde koppies hangen, en is het een verloren wedstrijd. F4 laat al vaak zien dat het karakter heeft en gewoon stug doorgaat. In de rust werd iedereen getroost, gerustgesteld, beklopt en becomplimenteerd, en daar gingen ze weer.

Wie schetst onze verbazing, toen het krachtenveld opeens geheel omgedraaid was! Dit keer stond het in no time 3-3! Het publiek werd gek, niemand kon de lach van zijn of haar gezicht krijgen. De leider van Staphorst wel trouwens. En de Staphorster boys wilden, eenmaal gewisseld, het veld niet meer in: moe.

F4 kreeg vleugels en wist er zelfs nog 4-3 van te maken. In een laatste stuiptrekking kreeg Staphorst nog 4-4 voor elkaar, en nooit bracht een scheidsrechtersfluit zoveel verlossing als afgelopen zaterdag, om 11:15, veld 7A.