Giethoorn bleek een clubje in het knalrood geklede voetballertjes. Het was een mooi gezicht, hoe bij tijd en wijle een rode vlek met zwartwitte strepen zich over het veld bewoog. Maar bij tijden liet F4 ook zien dat ze wat breder konden spelen en het veld wat meer benutten. Tristan en Marvin waren de hardwerkende middenvelders. Op de flanken wisten Emily regelmatig mooi vrij te staan en met een paar verrassende bewegingen de bal richting het doel te krijgen. F4 had meer kansen dan Giethoorn in de eerste helft, maar wist ze niet te benutten. Rick wist de verdediging nog wel wat op het verkeerde been te zetten, maar bij het doel vonden ze telkens een vrij sterke keeper voor zich. De gebruikelijke topscorers, Henk, Emily, Jael, kregen ‘m er niet in. En toen, halverwege de eerste helft, lukte het Giethoorn wel. Op zich was dat toch een klein beetje een verrassing dat ze op voorsprong kwamen, want hoewel de teams aan elkaar gewaagd waren, wist Martijn toch de meeste van zijn man-tegen-man duellen te winnen. Zonder angst ging hij de tegenstander te lijf en daar was Giethoorn doorgaans niet tegen opgewassen. Datzelfde gold voor Ilja die de schouderduw onder de knie begint te krijgen. Ruben de keeper wist zijn doel verder schoon te houden en met een 0-1 achterstand was er ranja.
In de tweede helft was Ilja keeper. Giethoorn ging met een noodvaart van start en MSC & keeper waren zo verrast, dat het meteen 0-3 stond. Dat was even slikken.
Maar F4 liet zich niet kisten. Hetzelfde evenwicht onstond, en er werd vrolijk doorgespeeld. Alleen het gelukje voor een doelpunt ontbrak. Op één moment na! Toen wist Tristan toch de bal nog in het doel te krijgen.
Hoewel Giethoorn duidelijk moe werd aan het einde van de wedstrijd, wist F4 daar toch niet het voordeel van te pakken. Met een eindstand van 1-3, maar met een leuke pot voetbal, ging iedereen zijns weegs.