Hierna volgde een stukje krachttraining. Een klein doeltje moest over de grasmat – over de breedte van het veld – gedrukt worden. Centimeter voor centimeter kwam men vooruit en reeds na drie afgelegde meters stortte diverse spelers amechtig ter aarde. Hijgend en puffend hoorden zij niet veel later het fluitsignaal en….. was de match begonnen.

Naarmate de wedstrijd vorderde en de zon zich steeds meer liet zien, verscheen vanonder een jas de fleurige outfit van de coach. Een enkele speler schoot in de kramp en sloot krampachtig de ogen.

Lieflijke kleuren of niet, de coach vergde veel van zijn spelers. Vroeg hij te veel? Was dit een team wat op commando’s reageerde of zou een andere aanpak meer vruchten afwerpen?

De wedstrijd werd afgefloten, met een stand van 0 -3.

RW