Afgelopen zondag, op een beurs in Chicago, was ik aan de beurt om voor 8 man koffie te halen. Manoeuvrerend met een kan koffie en 8 kopjes dacht ik aan de tijd dat er nog koffie geserveerd werd op het NS perron, “ Koffie kenners wachten tot Meppel”. Gek genoeg moest ik ook ineens ook aan Harry de Groot denken. Na zijn carrière bij Keizer kwam Harry in het restaurant van het bedrijvencentrum van Giethoorn terecht waar hij koffie, broodjes en soep serveerde. Na de sluiting van dit restaurant ging hij met de koffie verder maar nu in het ABC tehuis waar hij tevens voor de bewoners op bestelling donderdags zoute haring haalde op de markt. Geschokt lees ik nu bij thuiskomst op de laptop dat hij op de nog jonge leeftijd van 70 is overleden.
Toen ik na afwezigheid van zeventien jaar terugkwam in Meppel en de eerste de beste zondag naar Ezinge stapte keek ik om mij heen op zoek naar bekende gezichten. Die waren er heel wat maar enkele ook niet en Harry was er één van. Later hoorde ik dat het ging om een verschil van inzicht waardoor hij niet meer kwam. Harry zonder MSC en MSC zonder Harry dat bestond eigenlijk niet. Kijk de jubileumboeken er op na en er is haast geen bestuursfoto waar hij niet op staat.
De vrijgezel pur sang Harry was geen voetballer maar wel een begenadigde tafeltennisser die jaren met mensen als Roelof Vosters de kleuren van MTTC heeft verdedigd. Daarbuiten was hij bestuurder en initiator maar bovendien een sociaal mens die altijd in was voor een feestje en klaverjassen. In de jaren van Santema werd iedere competitiezondag afgesloten met een fanatiek spelletje kaart ten huize van de ex-MSCer Alcideaan John Schilthuijzen. Verdere deelnemers warende ex-MSCer en Wackerspeler Johhny van Tiel, de op dat moment MSCer Allard Schuphof, Harry de Groot en ondergetekende. Natuurlijk werd de sfeer menig avond beïnvloed door het resultaat van die dag maar Harry riep dan meestal: “ Niet zeuren, dan had je maar beter je best moeten doen”, en dat op zijn Meppels.
Hij viel na zijn MSC tijd een beetje tussen de wal en het schip en de laatste beelden die ik van hem heb is een eenzaam door Meppel fietsende man. Ik ben nog wel eens bij hem geweest, destijds in de Witte de Withstraat naast de Apostolische kerk. We spraken dan over zijn club en over de tijd dat hij met een andere vrijgezel, bakker Bel, op vakantie ging. Harry de Groot, een groot MSC-er, hij had meer verdiend dan in besloten kring te worden gecremeerd.

Reinder Teijken