MSC dat qua bestuurssamenstelling een roerig jaar achter de rug heeft, staat op een kruispunt en gaat op korte termijn keuzes maken in welke richting de vereniging de komende jaren koerst. In zijn toespraak liet Boterman duidelijk doorschemeren waar volgens hem de toekomst van MSC ligt. In zijn rede die hij toepasselijk de titel ‘het wit-zwarte vlaggenschip’ had meegegeven, trok Boterman de vergelijking met het bedrijfsleven. ‘Daar wordt het meest recente product – de iPhone 7 bijvoorbeeld – vaak het vlaggenschip genoemd. En bij de koopvaardij is dat het mooiste schip en bij de zeemacht het schip waarop de gezagvoerder zich bevindt. Bij al deze voorbeelden komt het vlaggenschip voort uit het eigen bedrijf, dus dat is iets om trots op te zijn. Bij MSC is dat al heel lang niet meer het geval. Het eerste zondagelftal in de huidige vorm is tot stand gekomen door een krachtige opleving van de economie – met veel potentiële sponsoren -, door de tijdgeest én omdat het prestatiegerichte MSC-bestuur goed gebruik heeft gemaakt van deze omstandigheden. Chapeau’, zo sprak Boterman. Maar hij benoemde ook de keerzijde. ‘Het huidige zondag 1 kent nagenoeg geen spelers die uit eigen gelederen zijn voortgekomen. De Meppeler Courant en andere media zien desondanks graag MSC zondag 1 als vlaggenschip en beoordelen MSC maar wat graag aan de prestaties van dat team. Ik vind dat niet terecht, maar kan er niets tegen doen en ga dat ook niet proberen. Laat de pers MSC zondag 1 maar als een graadmeter gebruiken. Laten wij als leden en ouders van leden het anders gaan zien. Als iedereen bij MSC vindt wat hij/zij zoekt, dan zijn wij tevreden.’

Tien prominente MSC-leden hebben deze week gebrainstormd over de toekomst van MSC in het algemeen en over de toekomst van MSC Zondag 1 in het bijzonder. Er is gediscussieerd in de wetenschap dat er van buiten MSC steeds minder inbreng van spelers zal zijn en dat MSC zelf ook niet meer bereid is om tekorten aan te vullen. De bedoeling is dat de tien leden met een voorstel richting het bestuur komen dat zich hier daarna over buigt. Voordeel van deze werkwijze is volgens Boterman dat niet uitsluitend de bestuursleden gewikt en gewogen hebben met de (financiële) gegevens die op dit moment voor handen zijn. ‘Op deze manier voorkom je dat het een Poolse landdag wordt waarbij elke aanwezige maar wat kan roepen zonder zich optimaal in de problematiek verdiept te hebben. Het is de bedoeling dat ook bij andere voor MSC uitermate belangrijke beslissingen op deze manier gewerkt gaat worden. MSC is van ons allemaal en we moeten er gezamenlijk voor zorgen dat MSC de goede richting inslaat.’

Boterman legde ook zijn visie op de voetbaljeugd in Meppel uit. Dat komt er in het kort op neer dat wanneer je de jeugd van de verschillende Meppeler clubs samenvoegt, de spelers op zowel trainingen als in wedstrijden te maken krijgen met gelijkwaardige medespelers en gelijkwaardige tegenstanders. Zo groeien ze naar een niveau dat boven hun huidige clubniveau uitstijgt. Het heeft ook een nadeel, het wordt grootschaliger. In de praktijk betekent dat vaak dat de spelers met een goed voetballend vermogen hun aandacht wel krijgen, maar dat de wat mindere spelers zich soms weinig gezien en minder gewaardeerd voelen.’

Tijdens de receptie huldigde MSC volgens traditie ook de leden die al lange tijd aan de vereniging verbonden zijn. At waren er zondag zeven in getal waarvan twee hele bijzondere leden. Nico Jordan en Andries Hendriks werden namelijk gehuldigd voor liefst elk 75 jaar lidmaatschap. Jan Snoeijenbos die niet aanwezig was, is dit jaar 70 jaar lid van MSC en Jan Hartsuiker 60 jaar. Bert van den Broek is een halve eeuw lid van MSC en Willem Haasjes en Ezau Warkor beide 25 jaar. Zij kregen allen een verenigingsspeld.