De uitvaart van Hendrik “Kees” Nijstad was indrukwekkend.
Zaterdag 16 juli 2005 om tien over tien ’s morgens kwam de rouwstoet op Ezinge om te stoppen op de plaats waar Kees Nijstad altijd zat bij de thuiswedstrijden van M.S.C.
Iedereen gehuld in een zwart-witte outfit nam enkele minuten stilte in acht en daarna begaf de stoet zich op weg naar de Meppeler Toren waar de stoet ook enige minuten stilhield.
Na aankomst op de Zomerdijk, waar zich een haag had gevormd van in wit en zwart geklede bezoekers, werd de kist de aula ingedragen door zes eerste elftalspelers van M.S.C..
Het M.S.C.-lied en het Meppelertoren lied werden afgewisseld met toespraken van Nico Krist, voorzitter van M.S.C., Willem Bisschop en Bas Nijstad, de zoon van Kees Nijstad.
De toespraken over het leven van Nijstad waren doorspekt met anekdotes, kenmerkend voor Kees Nijstad. De ernst van deze plechtigheid werd af en toe onderbroken door een lach. Hendrik “Kees” Nijstad zou zeker geglimlacht of misschien zelfs hard gelachen hebben als hij er zelf bij was geweest.

De plechtigheid werd afgesloten op het Kerkplein waar tientallen witte en zwarte ballonnen werden opgelaten.