De modder overheerst momenteel op de Noordelijke velden. Van een lange en sneeuwrijke winter zijn we overgegaan naar een vooralsnog regenachtig voorjaar. De temperatuur begint langzaam te stijgen, maar het gras heeft daar schijnbaar nog niet veel van gemerkt. Ook vandaag spelen we op een nat en modderig veld, dat waarschijnlijk maar amper is goedgekeurd. Fysiek
voetbal. Nou ja, voetbal? Een vooral fysiek en weinig technisch opererende tegenstander die MSC niet in het spel laat komen en die na enige tijd zelfs door onze jongens in hun fantasieloos ‘lomp blokken en lang halen’ wordt gekopieerd. Tel daarbij op een scheidsrechter en een grensrechter die – ondanks hun betrekkelijk jonge leeftijd – schijnbaar al veel spelregels zijn
vergeten, een miezerig regentje en een spekglad veld en je hebt de belangrijkste ingrediënten van deze wedstrijd te pakken. Dat was genieten dus langs de lijn. Met voetbal had het niet zo veel te maken. Maar ja, we leven in Nederland. Had ik maar Italiaan of Spanjaard moeten worden. Maar ik kan ook niet tegen hitte. Het is altijd wat. Maar ik dwaal af geloof ik. Terug naar Vondel. We wisten dat vandaag de twee achtervolgers Alcides en Heerenveen tegen elkaar moesten spelen. Dus we hadden de stille hoop dat het ‘hemelse gerecht’ daar naar toe zou zijn gegaan om zo onze veste wat te kunnen ontzetten. Bij een gelijkspel zou het verschil met deze ploegen immers zeven punten gaan bedragen en konden we al voorzichtig over een
kampioenschap gaan dromen. Maar eerst zelf wel even winnen natuurlijk. De eerste vijftien minuten van de wedstrijd zijn aardig. Karakteristiek doelpunt van Marcel: 0-1. Ongeveer tien minuten later een mooie voorzet van links voor het doel van Olde Veste die door een verdediger in eigen doel wordt gekopt: 0-2. Was er dan toch sprake van hulp van boven? De rest van de
wedstrijd vatten we maar samen als hard, onzuiver en nat kluitjesvoetbal. Aan het eind wist Marcel alsnog de derde aan te laten tekenen: 0-3. Dit ondanks de wederom – voor de vijfde of de zesde keer – onterecht voor buitenspel vlaggende grensrechter. Ditmaal – voor het eerst in de wedstrijd – werd hij gecorrigeerd door de scheidsrechter. “Het hemelse gerecht heeft zich ten langen leste…”. Gauw vergeten deze wedstrijd. Drie punten mee naar huis. Evenals Alcides C1 overigens, dat op het nippertje (0-1) won in Heerenveen. Heerenveen voorlopig uit de race. Another one bites the dust.
Blijft over: Alcides. Het heeft zo moeten zijn. Ik wist het al toen ik door dat poortje bij Olde Veste liep.
FMD
voetbal. Nou ja, voetbal? Een vooral fysiek en weinig technisch opererende tegenstander die MSC niet in het spel laat komen en die na enige tijd zelfs door onze jongens in hun fantasieloos ‘lomp blokken en lang halen’ wordt gekopieerd. Tel daarbij op een scheidsrechter en een grensrechter die – ondanks hun betrekkelijk jonge leeftijd – schijnbaar al veel spelregels zijn
vergeten, een miezerig regentje en een spekglad veld en je hebt de belangrijkste ingrediënten van deze wedstrijd te pakken. Dat was genieten dus langs de lijn. Met voetbal had het niet zo veel te maken. Maar ja, we leven in Nederland. Had ik maar Italiaan of Spanjaard moeten worden. Maar ik kan ook niet tegen hitte. Het is altijd wat. Maar ik dwaal af geloof ik. Terug naar Vondel. We wisten dat vandaag de twee achtervolgers Alcides en Heerenveen tegen elkaar moesten spelen. Dus we hadden de stille hoop dat het ‘hemelse gerecht’ daar naar toe zou zijn gegaan om zo onze veste wat te kunnen ontzetten. Bij een gelijkspel zou het verschil met deze ploegen immers zeven punten gaan bedragen en konden we al voorzichtig over een
kampioenschap gaan dromen. Maar eerst zelf wel even winnen natuurlijk. De eerste vijftien minuten van de wedstrijd zijn aardig. Karakteristiek doelpunt van Marcel: 0-1. Ongeveer tien minuten later een mooie voorzet van links voor het doel van Olde Veste die door een verdediger in eigen doel wordt gekopt: 0-2. Was er dan toch sprake van hulp van boven? De rest van de
wedstrijd vatten we maar samen als hard, onzuiver en nat kluitjesvoetbal. Aan het eind wist Marcel alsnog de derde aan te laten tekenen: 0-3. Dit ondanks de wederom – voor de vijfde of de zesde keer – onterecht voor buitenspel vlaggende grensrechter. Ditmaal – voor het eerst in de wedstrijd – werd hij gecorrigeerd door de scheidsrechter. “Het hemelse gerecht heeft zich ten langen leste…”. Gauw vergeten deze wedstrijd. Drie punten mee naar huis. Evenals Alcides C1 overigens, dat op het nippertje (0-1) won in Heerenveen. Heerenveen voorlopig uit de race. Another one bites the dust.
Blijft over: Alcides. Het heeft zo moeten zijn. Ik wist het al toen ik door dat poortje bij Olde Veste liep.
FMD
Geef een reactie