Op een zonovergoten veld moesten afgelopen zaterdag de moeders aantreden tegen de spelers van MSC Antaris F6. Als echte voetballers kwamen de spelers de “catacombe” uit, met voorop een officiële scheidsrechter in de persoon van Ezau Warcore. Maar wat was dat? De moeders hadden een schort voor. Was dit een geintje, of waren ze deze vergeten af te doen na de afwas?

De wedstrijd ging vlot van start. De moeders moesten er even in komen, maar al gauw bleek dat ze zich niet gauw gewonnen gaven. In officiële voetbaltenues balde de moeders er vrolijk op los. Toch waren de spelers van MSC F6 niet van plan de moeders te laten winnen.

Het was een vrij gelijke strijd en je kon de grimmigheid bij de moeders al lang bespeuren. De toegestroomde supporters, die zo hier en daar stiekem voor beide ploegen waren, zagen op de gezichten van de moeders dat het spelen van een voetbalwedstrijd serieus opgepakt werd.

Omdat de moeders goed opgelet hadden tijdens de wedstrijden van de spelers van MSC F6 het afgelopen seizoen wisten ze natuurlijk wat ze moesten doen. Maar de spelers van F6 boden tegenstand en waren niet te temmen.

Op zeker moment werd er hard gespeeld door de moeders, en dit zorgde ervoor dat de moeder van Jesse, Ida een gele kaart kreeg. Ja, het was een vriendschappelijke wedstrijd, maar scheidsrechter Ezau moest de touwtjes wel strak in handen houden. Na een vrije trap ging de wedstrijd snel verder. En daar, snel als ze was……………. daar kwam de moeder van Dex, Yvonne. Ze zette de sprint in……….. de spelers van F6 probeerde haar uit alle macht tegen te houden, maar helaas, daar vloog de bal het doel in. De moeders, stonden voor. Oei, oei, oei, dat was nou even wat!

Maar MSC F6 ging niet bij de pakken neer zitten. De bal werd ook nu langs de lijn gespeeld. Moeders of niet……………………. wat jullie kunnen, kunnen wij ook. Hij zag zijn kans schoon, en daar zorgde Hajo voor een gelijke stand, ha, ha, ha, 1-1.

 

De rust werd zoals het hoort, gehouden in de kleedkamer.

 

De moeders hadden rode hoofden, maar de spelers van F6, waren klaar om verder te spelen, en kende geen vermoeidheid.

Al gauw werd er weer goed gebald. Het was een grandioze wedstrijd om te zien. Je kon aan sommige moeders zien dat ze hun “overwinningsgezicht” opgedaan hadden. Feller en Feller werd het, van beide kanten. Maar de sportiviteit stond voorop. De moeders hadden het moeilijk tegen de spelers.

Toch zag de “gelegenheidsmoeder”, voor vandaag van Nick, Amely haar kans schoon. Na een aantal gemiste kansen van de moeders op het doel van de tegenstander, schoot zij de bal achter de keeper van MSC F6. Hè, nou stonden de moeders weer voor.

Maar het eindsignaal had nog niet geklonken, dus het kon nog alle kanten op.

Op zeker moment was het duidelijk dat de moeders vermoeider en vermoeider werden en moeite hadden die kleine gastjes van F6 te blijven volgen. De bal was meer bij het doel van de moeders, en dat gaf weer hoop.

Na veel heen en weer gebal, en toch goed reagerende moeders, ondanks de vermoeidheid, kwam daar een schot van Jort. Monique, zijn moeder kon hem niet tegen houden. Oléééé, olé, olé, olé, het is 2-2.

Iedereen ging vlug terug naar de middenstip. Want het zou toch prachtig zijn als de spelers van F6 zouden winnen van de moeders…………….. de buit was nog niet binnen!

Maar zo dachten de moeders natuurlijk ook, of??????

De tijd begon te dringen, en huppekee daar was Ezau weer met een gele kaart. Deze keer voor de moeder van Romee, Alja. Er was geen discussie mogelijk, de gele kaart was een feit. Gelukkig krabbelde Hajo weer gauw in de benen.

En daar, zo uit een klein hoekje, schoot ook Niek de bal achter de keeper van de moeders. Vast houden, 3-2 voor de spelers van F6 zou natuurlijk helemaal toppie zijn.

De moeders wilde ook nog een keer scoren, maar het werd hen niet gegund. Vlak voor het eindsignaal, was het Ida de moeder van Jesse, die de rode kaart kreeg. Ze zag alleen de bal en vergat dat er meer mensen in het veld liepen, en liep een speler omver. Oh, oh, oh, nu moesten de moeders ook nog met een speler minder.

Maar daar klonk het eindsignaal en de wedstrijd was voorbij.

 

Het was een leuke wedstrijd en beide teams gaven zich maar zo niet gewonnen.

 

Raymond die dit allemaal georganiseerd heeft, verdiend een groot compliment. Maar dit compliment gaat natuurlijk ook naar de spelers van MSC Antaris F6, en Ezau die af en toe best hard op moest treden om de boel in goede banen te leiden, maar dat is hem wel toevertrouwd. Maar het meeste respect gaat toch uit naar de moeders. Wat een klasse. Ze hebben zich niet uit het veld laten slaan!

 

Jan Pierik.