Ook de 4e wedstrijd  in de nog jonge competitie wist het 2e team van MSC te winnen. In Nieuw Weerdinge werd het een magere overwinning van 0 – 1. Wel was het een wedstrijd  die je graag snel wilt vergeten maar die nog wel even zal blijven hangen. Waar trainer Marco de Grip al voor de wedstrijd voor waarschuwde werd ook werkelijkheid.  Een stug verdedigende ploeg die loert op een kansje en het niet schuwt om de harde confrontatie te zoeken. De eerste 20 minuten was het klassenverschil duidelijk. Een fris combinerend MSC  beukte regelmatig op een met 9 man terugtrekkend Titan.  De scheidsrechter die de pensioengerechtigde leeftijd met een jaar of 10  overschreden had kwam niet  uit de middencirkel.  Grove overtredingen werd niet tegen opgetreden en de sfeer werd al maar grimmiger in het veld.

Een ware aanslag op de onderbenen van Roland Lier, die zelfs door Titan-spelers werd verwoord als ” donkerrood”,  dwong de scheids niet tot wat ingrijpender maatregelen.

Diverse charges werden er uitgevoerd die niet gezien werden of waarvoor niet gefloten werd.

Van echt kunnen voetballen was dan ook geen sprake. MSC creëerde wel een aantal goede kansen , maar wist deze niet te benutten.

Halverwege de eerste helft was het Roy die met een prachtig lobje  de Titaanse doelman verschalkte.

De 2 – 0 moest er wel direct achteraan komen want het leek wel of alleen op de helft van de tegenstander werd gespeeld. Deze bleef uit en in de pauze gaf de trainer aan dat de tegenstander er alleen maar op uit is om te provoceren en dat met behulp van de scheids.

Ook dit was waar.  De irritatie over de slechte leiding  liep zo hoog op dat, toen Carlos Lopes voor de zoveelste keer onderuit geschoffeld werd een aantal spelers verhaal kwamen halen bij de scheids.  Dit resulteerde in twee keer geel voor Meppeler spelers. Het leek wel de wereld op z’nkop. Een 100% penalty toen Jeffrey Velberg in de 16 gevloerd werd , werd met een twijfelend handgebaar weggewoven.

” De kop erbij houden” was het motto. Je voorsprong niet meer weggeven en het balletje rond laten gaan. Gelukkig lukte dat. De vraag bleef hangen, ” hoe komt het toch dat we zoveel moeite hebben met niet-voetballende ploegen?” . Een raadsel dat ongetwijfeld weer opgelost gaat worden door de coach.

De drie punten zijn binnen, maar het was geen lekker voetbaldagje.