De wedstrijd begon onder een aangenaam nazomerzonnetje en met veel publiek en was vanaf de start stevig, zoals vaker in de afgelopen jaren in de onderlinge confrontaties tussen MSC en FC Meppel. FC Meppel speelt fysiek stevig voetbal en de mannen van MSC C1, normaal gesproken vooral van de snelheid, de goede passes en – in iets mindere mate – van de techniek, wisten ook ditmaal het fysieke spel goed te pareren. Ze lieten in de eerste helft bij vlagen uitstekend voetbal zien, wisten de aanvallen over de vleugels van de groen-witten goed op te vangen en bereikten vanuit de achterhoede regelmatig de spitsen door lange passes langs de lijn naar Lars Padding of door het midden naar Marcel de Ruijter. Ook aan de basis van het eerste en enige doelpunt stond een diepe pass die in de voeten van Marcel werd gespeeld. Op zijn karakteristieke wijze versnelde de spits met naast hem een bijna wanhopige verdediger van FC Meppel, die hij na enkele meters kwijt was en gaf in de 16-meter de bal precies op tijd de juiste richting naar de hoek van het doel. Een echte ´De Ruijter´. De wedstrijd bleef spannend maar een aantal twijfelachtige beslissingen van de arbitrage gooiden nog bijna roet in het eten voor MSC. Een scheidsrechter die de meeste tijd in een cirkeltje van 10 meter rond de middenstip bleef hangen en een grensrechter die er meermalen blijk van gaf de buitenspelregel niet meer te kennen of niet meer te willen kennen, maakten dat de gemoederen verhit begonnen te raken. Aan het eind werd het nog spannend toen onze nieuwe en van Alcides afkomstige keeper Wouter Been op, of net over, de rand van zijn keepersgebied de bal met de handen beroerde. De scheidrechter had niets gezien. Wouter trapte uit en Marcel pikte de bal op en scoorde aan de ander kant van het veld. Dat was volgens de gemankeerde grensrechter wederom buitenspel. Het bleef bij 1 doelpunt in een stevige en spannende pot voetbal die zeer de moeite van het bekijken waard was. FC Meppel C1 – MSC C1: 0 – 1. Drie punten mee naar huis en MSC C1 stevig in het linkerrijtje van de competitie.
 
Frans M. Donders