De wedstrijd begint iets later dan gepland onder een prachtig nazomerzonnetje op het Nico Krist kunstgrasveld. Vanaf de eerste minuut zet Genemuiden met sterk combinatievoetbal druk op MSC. Dit is wel even wat anders dan wat uw verslaggever vorig jaar nog wekelijks zag bij de C’s in de eerste klasse. Het lijkt wel voetbal. Denkend aan de eerste wedstrijd van Oranje in de kwalificatie voor het EK tegen het altijd taaie San Marino, komt ook de commentator me in het hoofd die fijntjes opmerkte dat de meeste spelers van San Marino in Italië spelen op een niveau, dat vergelijkbaar is met de tweede klasse amateurs in Nederland. Kijkend naar B1 van Genemuiden begreep ik zijn opmerking plotseling een stuk beter. Wat een snelheid en spelinzicht. Wat een techniek. Een genot om naar te kijken. En het moet gezegd. MSC B1 wist zeker in de eerste helft door hard werken en bij vlagen goed voetbal dit flitsende team in bedwang te houden. Sterker nog. Na ongeveer 10 minuten kreeg MSC een vrije trap op ongeveer 25 meter van het doel die door Rein Schaafsma prachtig werd doorgekopt en in het doel van Genemuiden verdween: 1 – 0. Tegen de veldverhoudingen in, maar wie buiten Genemuiden maalt daar om? De eerste helft krijgen beide teams nog een aantal kansen. MSC vooral door via lange ballen de spitsen aan te spelen, die het op snelheid proberen te winnen van de zeer taaie verdedigers van Genemuiden. Genemuiden meestal door snel combinatievoetbal. Uiteindelijk weet alleen Genemuiden een kans te verzilveren. We gaan rusten met de stand 1 – 1. Na de rust zien we aanvankelijk hetzelfde spelbeeld, maar de druk op het doel van MSC neemt toe en daarmee het aantal kansen. Nadat een tweede tegendoelpunt wegens buitenspel door de wat corpulente maar goed fluitende scheidsrechter is afgekeurd, valt het enige minuten later toch: 1 – 2. Daarmee lijkt het verzet van MSC B1 gebroken. Toch blijven ze strijden voor wat ze waard zijn en dat siert ze. Uiteindelijk wordt het 1 – 3 en hebben we ‘nolens volens’ voetballes gehad van een team dat waarschijnlijk mee gaat draaien in de top van de hoofdklasse. Maar wat ook duidelijk is, is dat de stevigheid en strijdlust MSC B1 al ver kunnen brengen. Nu de tactiek en het combinatievoetbal nog wat aanscherpen en aan het eind van het seizoen dagen we San Marino en misschien SC Genemuiden nog een keer uit. En voor de liefhebber nog een laatste wijze les uit de klassieken: ‘docendo discimus’ ofwel ‘we leren door te leren’. En zo is het.
FMD