Het wordt bijna eentonig. Maar ook deze wedstrijd begint met een tegenstander die zich niet wil laten overlopen en een MSC-team dat in de aanvangsfase vanuit een bijna boeddhistische rust de aanvallen op zich af laat komen en vervolgens vanuit een solide verdediging pareert. Onze kansen komen wel, lijken ze te denken. Omdat de mannen af en toe zowaar zweten, weten we langs de lijn dat we blijkbaar niet aan het schaken zijn, maar aan het voetballen. De eerste treffer laat dan ook nog redelijk lang op zich wachten. Maar het gebeurt altijd weer. Marcel speelt zich vrij, geeft een breedtepass naar Lars en die schuift de bal haarscherp buiten het bereik van
de keeper in de hoek: 1-0. Zo. Die zit. Kunnen we weer even gaan schaken. In de tweede helft is de wind wat gaan liggen en zijn de weersomstandigheden ideaal. Er wordt wat feller gespeeld en wat beter gecombineerd. Wat vaker zien we de brille die dit team bij vlagen kan hebben. Snelle combinaties vanaf het middenveld tot ver op de helft van de tegenstander. Soms uitmondend in goede kansen, maar even vaak smorend in de slordige eindpass. Maar ach. Er komt wel weer een nieuwe kans. Het tweede doelpunt is een ‘Marcel Super Classic’: bal vanuit een lange pass met een enkele voetbeweging onder controle, directe tegenstander(s) uitspelen, de ruimte zoeken, versnellen van draf naar galop en het gat in duiken, naar de keeper, een fractie van een seconde wachten op de eerste beweging en rustig de bal in de hoek plaatsen: 2-0. Het blijft een genot om maar te kijken. Wat een prachtig voetballende spits is dat toch. Het derde doelpunt is ook van Marcel. Een goed uitgespeelde aanval en een schot vanuit de tweede lijn dat in de rechterbovenhoek verdwijnt: 3-0. Het gaat weer erg gemakkelijk vandaag. Dus besluit Jan Padding om de zekerheidjes maar weer even te laten voor wat ze zijn, enkele spelers te wisselen en het elftal op enkele plaatsen om te zetten. Ook een schaker dus die Jan. Heb ik nooit geweten. Je leert elke dag weer bij. Marcel eruit, Gijs eruit. Je moet het maar durven. Wel lijkt het team daarna minder over de as en als geheel meer over de hele breedte van het veld en met druk naar voren te gaan spelen. En dat is geen contradictie. De kenner begrijpt dat meteen. Speciale vermelding nog voor Bart die ik ook in deze wedstrijd weer slim vindt voetballen. Maar wat overblijft is toch de indruk van een wat nonchalant voetballend MSC C1 dat voor de laatste en lastige wedstrijden van de competitie de versnelling weer een tandje hoger zal moeten zetten.
de keeper in de hoek: 1-0. Zo. Die zit. Kunnen we weer even gaan schaken. In de tweede helft is de wind wat gaan liggen en zijn de weersomstandigheden ideaal. Er wordt wat feller gespeeld en wat beter gecombineerd. Wat vaker zien we de brille die dit team bij vlagen kan hebben. Snelle combinaties vanaf het middenveld tot ver op de helft van de tegenstander. Soms uitmondend in goede kansen, maar even vaak smorend in de slordige eindpass. Maar ach. Er komt wel weer een nieuwe kans. Het tweede doelpunt is een ‘Marcel Super Classic’: bal vanuit een lange pass met een enkele voetbeweging onder controle, directe tegenstander(s) uitspelen, de ruimte zoeken, versnellen van draf naar galop en het gat in duiken, naar de keeper, een fractie van een seconde wachten op de eerste beweging en rustig de bal in de hoek plaatsen: 2-0. Het blijft een genot om maar te kijken. Wat een prachtig voetballende spits is dat toch. Het derde doelpunt is ook van Marcel. Een goed uitgespeelde aanval en een schot vanuit de tweede lijn dat in de rechterbovenhoek verdwijnt: 3-0. Het gaat weer erg gemakkelijk vandaag. Dus besluit Jan Padding om de zekerheidjes maar weer even te laten voor wat ze zijn, enkele spelers te wisselen en het elftal op enkele plaatsen om te zetten. Ook een schaker dus die Jan. Heb ik nooit geweten. Je leert elke dag weer bij. Marcel eruit, Gijs eruit. Je moet het maar durven. Wel lijkt het team daarna minder over de as en als geheel meer over de hele breedte van het veld en met druk naar voren te gaan spelen. En dat is geen contradictie. De kenner begrijpt dat meteen. Speciale vermelding nog voor Bart die ik ook in deze wedstrijd weer slim vindt voetballen. Maar wat overblijft is toch de indruk van een wat nonchalant voetballend MSC C1 dat voor de laatste en lastige wedstrijden van de competitie de versnelling weer een tandje hoger zal moeten zetten.
Jan Padding en de kunst van het motoronderhoud.
FMD
Geef een reactie