De weersvoorspellingen waren al matig, maar toch is het altijd een domper op de feestvreugde als het regent op weg naar Ezinge. Gelukkig bleken het de laatste buitjes van het weekend te zijn en was het droog vanaf de aftrap van de eerste wedstrijd tegen de D1 van Velddriel. Dit zou niet de sterkste ploeg van het ESR blijken en met een eenvoudige 3-0 winst (goals: Willem 2x en Rutger) ging D1 van start.

De tweede tegenstander was van een heel ander kaliber. De D1 van Solroed uit Denemarken was een sterke ploeg. Ze bleken technisch goede voetballers en hadden een paar bomen van kerels in het team. Volgens velen zou dit het sterkste D-team van het toernooi zijn. De mannen van Vincent Kuik hadden het echt moeilijk, maar streden vol overgave. Solroed was sterker en wist een paar kansen uit te spelen, zonder te scoren. Uiteindelijk ging de winst toch naar de Denen. Na een goed genomen corner wist de sterke spits de bal achter Jarne te koppen.  Meer gescoord werd er niet en de opdracht voor de derde wedstrijd was duidelijk: winnen, anders wacht de verliezerspoule.

De D1 van Rot- Weiss Vellem uit Duitsland was vierde ploeg in de poule van D1. Ook zij hadden één wedstrijd verloren en één gewonnen. Al snel bleek dat MSC D1 de betere ploeg was. Achterin en op het middenveld waren de mannen van MSC D1 duidelijk sterker en de aanvallers wisten een paar grote kansen te creëren.  De 1-0 voor MSC D1 leek nog slechts een kwestie van tijd en het was Maarten die MSC D1 langs onze Duitse vrienden wist te schieten. In de laatste minuten werd het voetbal wat minder en was het billen knijpen. Helemaal toen de spits van Vellem Jarne omspeelde en op goal schoot. Met een uiterste krachtsinspanning wist Willem de bal voor de doellijn tegen te houden stelde hij de winst zeker.

Omdat Solroed ook eenvoudig van Velddriel wist te winnen, betekende dit een tweede plek in de poule. In de winnaarspoule was alleen plek voor de beste 3 nummers twee. Afwachten dus. Gelukkig kwam er hulp uit even onverwachte als zeer gewaardeerde hoek. Alcides D1 won ook haar derde wedstrijd, waardoor MSC D1 als derde nummer twee toegang tot de winnaarspoule kreeg. Op deze plek: nogmaals dank aan Alcides D1!

De tweede dag van het ESR zou een Deens dagje worden voor MSC D1. We zaten met drie Deense teams in onze helft van het toernooischema. De kwartfinale ging tegen de D1 van BBB Odense. Ook weer een prima voetballend team, maar wel duidelijk minder sterk dan hun landgenoten uit Solroed. MSC D1 was ook duidelijk de bovenliggende partij. Zeker voor rust toen middels een paar prachtige aanvallen meerdere goede kansen werden gecreëerd. Jammer genoeg ontbrak net het laatste beetje scherpte en/of geluk waardoor MSC D1 niet wist te scoren. BBB Odense deed dat in de laatste seconde voor rust wel. Een vrije trap werd knap ingeschoten, waardoor MSC D1 – tegen alle verhoudingen in – met een 1-0 achterstand de rust in ging.

Vincent wist de mannen bij de les te houden en overtuigde hen van de winst. In de tweede helft gingen de mouwen nog een stukje verder omhoog en werd het voetbal nog iets beter. BBB Odense werd steeds verder teruggedrongen en gelijkmaker bleef dan ook niet lang uit. Kort daarop volgede de winnende treffer. Het waren Menno en Maarten die MSC D1 naar de halve finale schoten.

In de halve finale wachtte MSC D1 een oude bekende: Solroed D1.  En dat zonder Jarne en Yves die naar Amsterdam moesten om daar in het Olympisch Stadion voor (Jonger) Oranje uit te komen. Jarne’s plek onder de lat werd door Wisse ingenomen en Jesse en Maikel – twee van de negen toppers van MSC E1 – “namen plaats op de bank” om ingeval van nood in te vallen.

De wedstrijd tegen Solroed D1 was een perfecte weergave van het spel van MSC D1 dit seizoen. Een geweldige combinatie van inzet, goed positiespel en vooral de absolute wil om voor en met elkaar te werken. Het fysiek sterkere en (eerlijk is eerlijk) voetballend betere Solroed werd met 100% inzet en vol overgave bestreden en bij balbezit werd er altijd naar een voetballende oplossing gezocht.

Wisse deed het geweldig tussen de palen. De enkele keer dat Solroed een schot op goal wist te lossen, stond hij op de goede plek om de bal uit de goal te werken. Hij kwam geen moment in gevaar. Op de flanken waren Daan en Hidde de Deense vleugelspitsen de baas. Daan op de plek van de geblesseerde aanvoerder Thom en Hidde op de plek van Daan. Ook van het werd dus iets extra’s gevraagd en ze leverden. In het centrum hadden Willem en Patrick de taak om de sterke spits uit te schakelen. Dat deden ze prima. Zo goed zelfs dat de hij na rust naar een andere positie werd gedirigeerd. Zonder resultaat overigens, want ook zijn vervanger werd door het centrale duo uitgeschakeld.

Op het middenveld was Gideon – ook zonder zijn medestrijder Yves – absoluut de baas. Samen met de uitstekend spelende Niek en Menno zorgde hij voor zowel ondersteuning voor de verdediging als aanvoer naar de voorhoede. Daardoor waren Wesley, Maarten en Rutger altijd dreigend en was Solroed gedwongen om vier man achterin te houden. Beide teams hielden elkaar in evenwicht en wisten  niet meer dan enkele kleine kansen te creëren.  Tot het moment waarop het MSC middenveld goed getimed druk naar voren gaf en samen met de voorhoede een grote kans uitspeelde. Uiteindelijk was het Rutger die de trekker overhaalde en MSC D1 naar de finale van het ESR schoot. De laatste paar minuten waren weer erg spannend, maar MSC D1 bleef overeind.

In de finale wachtte Unitas D1 uit Etten-Leur. Beide teams waren moe, maar vastberaden om te winnen. Vincent had zijn mannen weer op scherp gezet. Direct vanaf het eerste fluitsignaal werd er druk naar voren gezet en was MSC D1 de bovenliggende partij.  Het collectief opjagen van de tegenstander door de aanval en het middenveld zorgde voor veel problemen bij de Brabanders. Die als Provincie overigens toch al niet zo’n gelukkig voetbaljaar achter de rug hebben. Unitas D1 werd als maar onzekerder en ging achterin foutjes maken. Van één van die fouten wist Wesley knap te profiteren. De linksback verspeelde de bal toe Wesley hem opjoeg en dat is niet verstandig. De topschutter van MSC D1 weet dan wel wat te doen. Op snelheid de keeper omspelen en de bal in het netje leggen, 1-0 voor MSC D1.

Zoals je in finales wel vaker ziet werd het voetbal er na de 1-0 niet beter op. MSC D1 twijfelde tussen doordrukken of consolideren, terwijl de mannen van Unitas D1 niet meer de kracht hadden om het MSC gevaarlijk te maken. Daardoor had de finale niet het niveau van de halve eindstrijd tegen Solroed D1, maar daar maalde niemand om.  De toernooiwinst was voor MSC D1, dat daarmee het topseizoen 2012-2013 een passende bekroning gaf.

Complimenten aan iedereen zijn op hun plaats. Allereerst natuurlijk aan Jarne, Thom, Daan, Patrick, Willem, Hidde, Wisse, Menno, Niek, Gideon, Yves, Maarten, Rutger, Menno  en Wesley voor het goede voetbal en de prima teamgeest die ze dit seizoen hebben laten zien. Daarnaast verdient de trainer, Vincent Kuik, ook alle lof. Hij heeft van dit team een goed geoliede voetbalmachine gemaakt en ze naar een niveau gebracht waarmee niemand aan het begin van dit seizoen rekening hield. Leider Ronald had de zaakjes altijd goed voor elkaar en Sieta zorgde voor perfect schone tenues. Ook de ouders hebben bij gedragen aan het prettige seizoen. Altijd veel positieve steun voor het team, gezelligheid en een goede sfeer langs de lijn en in de kantines van Meppel en omstreken, voldoende chauffeurs en goede scheidsrechters.

Nu nog een paar keer trainen en een toernooi in Beilen en een memorabel seizoen zit er op. Gelukkig hebben we de foto’s nog!