Met frisse moed begonnen onze kanjers aan de wedstrijd. Vanaf het eerste moment was het eenrichtingsverkeer richting het doel van Dominique. Dit was een hele sterke tegenstander en binnen no-time stonden we al met 0-5 achter. Telkens kwamen ze via links, knalden hard en strak voor en werd de bal nog harder het net ingetrapt. Enigszins bekomen van de schrik begon MSC ook af en toe de helft van de tegenstander opzoeken. Een mooie voorzet van Jitze die Mart net niet lekker raakte was de enige echte kans op een doelpunt. Paul schoot nog een keer in het zijnet. Aan de andere kant vielen helaas nog 3 doelpunten waardoor we met 0-8 de pauze ingingen.

En wat moet je dan als coach zeggen? De doelstelling werd om zelf in ieder geval één keer te scoren en proberen de schade achterin zoveel mogelijk te beperken. We zijn er nog niet precies achter wat Linda in de ranja had gestopt maar bij aanvang van de tweede helft stond er opeens een heel ander MSC in het veld. Er werd harder gevochten voor de bal, de angst leek verdwenen en er werd opeens weer gevoetbald. We kregen enkele echte kansen maar helaas viel daar geen doelpunt uit. Misschien had dit ook wel te maken met de tegenstander die geen wissels hadden en daardoor af en toe wat vermoeider oogden. Echter die paar keer dat ze nog even aanzetten scoorden ze toch nog weer en werd de eindstand 0-13.

Geen schande om van deze tegenstander die met kop en schouders boven de rest van de poule uitsteekt te verliezen. We bekijken het positief, het kan alleen nog maar makkelijker worden!