Vanzelf ging het allemaal niet in Steenwijk. De start was in alle opzichten moeizaam. Zo was de tegenstander op het (twee keer gewijzigde!) aanvangstijdstip in geen velden of wegen te bekennen. Waar de Meppelers om 9:30 uur stonden te vernikkelen van de kou, lagen de Steenwijkers nog lekker onder de wol. De rode brigade ging nog steeds uit van aftrappen om 10:45 uur. Na ettelijke telefoontjes had Steenwijk om een uur of tien toch zeven spelertjes opgetrommeld en werd het beginsignaal geblazen.
Het was duidelijk dat Steenwijk meer nachtrust had gehad dan MSC. Binnen 5 minuten stonden de mannen van William Klooster met 2-0 achter. Het patroon van de afgelopen weken zette zich voort. MSC oogt sterker, valt onbevangen aan en wordt met een paar counters in het zwart-witte hemd gezet. Toch tekende de omslag zich na een minuut of tien af. Keeper Thomas zette de verdediging op z’n plaats en Djermo, Ben en Senna besloten dat er geen vijandelijke aanvaller meer door zou komen. Jort, Hajo en Levi pendelden tussen defensie en voorhoede en bedienden de spitsen. Rutger en Levay loerden op de kansen en Vincent (wat een snelheid!) bestreek het hele veld. De achterstand werd weggepoetst door Levay en Hajo. Een eigen doelpunt van VV Steenwijk zorgde zelfs voor een 2-3 voorsprong bij rust. Na de pauze was het alleen MSC dat de klok sloeg. Via Hajo, Vincent en Levay werd de voorsprong uitgebouwd tot de 2-6 eindstand. 
 MSC F2 kende een wisselvallige najaarscompetitie. Vijf wedstrijden bleef het met prachtig spel in het spoor van de koplopers. De onverwachte nederlaag tegen Alcides F2 zorgde voor een flinke dip, waarna MSC F1 de kampioensaspiraties van F2 aan diggelen schoot. Het nipte 3-2 verlies tegen WIJC F1 – geen enkele team scoorde beter tegen de kampioen! – liet zien waar F2 toe in staat is. Het team gaat met herwonnen zelfvertrouwen de zaalcompetitie in.