Wassenaar

Ooit gaat Peter Meindertsma MSC-Antaris verlaten. Gelukkig is zijn opvolger dichtbij. Want MSC verkeert in de gelukkige omstandigheid dat het met Johnny Wassenaar een zeer talentvolle en ambitieuze trainer in huis heeft die in amper een half jaar tijd heeft bewezen over bovengemiddelde kwaliteiten te beschikken. En dat baseer ik niet alleen op basis van de resultaten.

Het tweede, zoals dit team tot afgelopen zomer nog heette, was al enkele jaren het zorgenkind van de club. Flip Vellinga was de laatste trainer, die enkele illusies armer, en met de nodige frustraties MSC verliet. Een jaar eerder waren Johan Kienstra en Bas Bijen hem al voorgegaan. Allen liepen stuk op een totaal gebrek aan de echte wil om er wat van te maken. Bij spelers en bij anderen. Het tweede was een dood paard waar alleen door de trainers en een paar spelers aan getrokken werd. Zo was het wekelijks schrapen en schaven om een fatsoenlijk elftal op de been te krijgen. En dat elftal speelde dan ook nog eens in de oude kleren van het eerste. MSC riep wel dat het ambities had met het tweede, maar daar bleef het dan ook bij. Roepen is niet genoeg. Als je gehoord wil worden moet je opvallen.

MSC heeft eindelijk de ambities omgezet naar daden. Er werd een nieuwe naam bedacht voor het tweede, de beloftes, er werd een sponsor gevonden (met dank aan Flip), en er kwam een nieuwe trainer: Johnny Wassenaar. 27 jaar nog maar en dat is ook meteen zijn grote kracht. Wassenaar spreekt de taal van de spelers, kan zich daardoor goed in de groep manoeuvreren, en hij straalt autoriteit uit zodat hij zich even makkelijk weer boven de groep kan plaatsen. Johnny heeft in relatief korte tijd van een kwalitatief smalle selectie een hecht geheel gemaakt, die bereid is om de gestelde doelen na te streven. Daarnaast durft hij door te selecteren. Wassenaar heeft in slechts een paar maanden een klimaat gecreëerd waarin iedereen geacht wordt te presteren. Wie niet mee kan of wil gaat maar wat anders doen. Wassenaar wordt in dat proces gesteund door ervaren krachten zoals Peter Gelling, Jarno Oeben, Jos Bonte en Patrick Dijkstra. Zij zijn de stuurmannen op een schip dat bemand wordt door jonge talenten en spelers uit de eerste selectie die wekelijks willen bewijzen dat ze voldoende kwaliteiten hebben om het niveau van de Hoofdklasse aan te kunnen. Wassenaar is een no-nonsense trainer. Hij communiceert kort en helder en weet wat hij wil. Zo speelt zijn team iedere week herkenbaar voetbal waarbij de spelvreugde voorop staat. Met dat concept hebben de beloftes zich in de top van de reserve eerste klasse genesteld en kunnen, als het een beetje meezit, nog voor een daverende stunt zorgen. In tijden dat alle aandacht uitgaat naar het eerste zijn dit positieve ontwikkelingen. MSC zou er verstandig aan doen om de architect hiervan een contract voor meerdere jaren aan te bieden.

Danny Pol