Terugblik op een bewogen jaar

De laatste week van het jaar is aangebroken. Vaak het moment om toch even achterom te kijken. Wat heeft 2006 opgeleverd? Wat MSC-Antaris betreft heel erg veel. Vreugde en verdriet lagen ook dit verenigingsjaar weer heel dicht bij elkaar. We hebben hele mooie dingen meegemaakt, maar ook hele verdrietige.
Op sportief gebied ging het met name voor de zomer voor de wind, want de promotie van het eerste elftal naar de zondag Hoofdklasse was natuurlijk een fantastisch hoogtepunt. Het kampioenschap van de B-junioren, de dames en de vele andere jeugdteams kunnen in een adem genoemd worden met de fantastische prestaties van ons vlaggenschip. Als eerste Meppeler vereniging promoveerde MSC naar de Hoofdklasse, En dat staat toch mooi in de verenigingsanalen. Bovendien werd in de vorm van Antaris Shipyards een nieuwe hoofdsponsor gevonden en dat was en is natuurlijk ook fantastisch, voor een vereniging zeker, nieuws. En wat te denken van het Kees Nijstad Talud. Met vele vrijwilligers in no-time aangelegd. Een grote klus, met grote daden geklaard.
Op bestuurlijk vlak was 2006 een jaar van opbouwen. Na een noodkreet bleken er toch mensen bereid te zijn de handschoen op te willen pakken. Het aantal bestuursleden werd gelukkig weer op niveau gebracht.
MSC-Antaris groeide ook in 2006 weer behoorlijk en de verwachting is dat ook in 2007 het aantal leden verder groeit. Groei is mooi, maar je moet je leden wel wat kunnen bieden. Op sportpark Ezinge is een gebrek aan ruimte. De drie voetbalverenigingen krijgen steeds meer leden alleen de ruimte voor de leden blijft beperkt. Er lijkt een oplossing aanstaande, maar laten we zeker niet te vroeg juichen.
Een grote klap voor de vereniging was natuurlijk het overlijden van Pieter Koopmans. Deze duizendpoot overleed in juli, veel te jong, tijdens het trainingskamp van de eerste selectie. Het overlijden van Pieter was een klap vol in het gezicht van iedereen. Een dreun, een knal, nog steeds te horen en te voelen. Pieter was een Supervrijwilliger. Een ouderwetse verenigingsman. Op Pieter kon je bouwen. Als er wat moest gebeuren, dan was Pieter er bij. Niets was hem te gek. En dat deed Pieter niet alleen bij MSC, maar ook bij hem thuis. Pieter was er voor Eveline, voor de kinderen, voor zijn familie, voor zijn vrienden, kennissen en collega’s. Altijd en onvoorwaardelijk! Maar niet alleen Pieter is er niet meer. Nog twee bekende vrijwilligers zijn niet meer onder ons. Pieters vader Willem ontviel ons deze zomer en ook namen we afscheid van onze toneelvrouw Ina de Vos. Twee mensen die zich als vrijwilliger ook enorm hebben ingezet voor de vereniging.
Winst en verlies liggen in de sport dichtbij elkaar, maar in het ‘gewone’ leven dus ook. Persoonlijk was 2006 voor mij een bijzonder jaar. Hoogtepunten, maar ook vele dieptepunten. Een jaar om snel te vergeten, maar daar doe ik de mensen als Pieter, mijn collega Zwaantje, mijn beide oma’s, Willem Koopmans, Jan Eggens en Arjan Brals tekort mee. ‘Afscheid van 2006 is het begin van een mooie herinnering.’ Gezien het voorgaande een treffende tekst!
Ik wens iedereen een fantastisch, gelukkig en vooral gezond 2007 toe!

Arjan Jonkers