Wel was duidelijk dat ik mijzelf niet in gevaar wilde brengen – dàt wist ik dan weer wél – toen hij met bank en al achterover sloeg, want een poging van mijn kant om de man tegen te houden in zijn val, liet ik achterwege.
Teams gingen op de foto, spelers werden in vervoering gebracht door een oogstrelende penalty, in polonaise gingen sommigen kleedkamerwaarts, keepers maakten dansbewegingen en heel veel paraplu’s domineerden het straatbeeld, nou ja…… ik bedoel meer het ‘langs-de lijn-beeld’.
“Het ziet er weer schitterend uit,” riep een trainer, terwijl zijn team warmliep in de drenzende regen. Was deze paradox als woordgrap bedoeld?
Een jongedame van een ander team deelde mij mee dat ze op school veel werkten met een woordparaplu. En dat je daar tijdens de regen niets aan hebt, daar was ze zich van bewust.
Het deed me denken aan het lied ‘Onder moeders paraplu’. Hanneke en Janneke waren vrindjes, verteld het kinderliedje ons. Hanneke en Janneke lachten blij en lieten zich door de regen niet uit het veld slaan. En….. een MSC’er zal dat ook nimmer doen.
RW
Geef een reactie