De voetballers (gasten en thuisspelers) hadden het afgelopen zaterdag ook moeilijk. De hemel had alle sluizen opengezet, wat resulteerde in onder meer plassen en modder.

De paraplu’s van de toeschouwers waren geen overbodige luxe. Een buurtbewoner had een veelkleurig regenscherm meegenomen, welke reeds jarenlang in gebruik was. De kleuren van de regenboog begonnen inmiddels al wat flets te worden.

Leiders en trainers kregen te maken met ware moessons en de spelers op de twee velden gleden alle kanten op. Later zou blijken dat vele spelers spierklachten hadden…….

Al die nattigheid, plus de koffie om warm te blijven, zorgde ervoor dat de wc veel werd bezocht. Gelukkig had SC Espel extra maatregelen getroffen, door een toilet bij te plaatsen.

Was het in de Noordoostpolder altijd zulk slechts weer, waardoor er zoveel kinderen werden geboren? Als men een vluchtige blik op het memobord wierp, dan was het geeneens zo gek, dat er een compleet nieuwe wijk in aanbouw was, grenzende aan het sportcomplex.

Terwijl de regen de spelers af en toe het zicht ontnam, werd er op het veld ook gedanst. Wat een waterballet was het! Op het moment dat de voetballers van ons B2 met de tegenstander Espel/Creil B1 over/door het gras gleden, probeerde de MSC-vlagger te schuilen onder wat Espeler parapluutjes. Of wilde hij slechts contact maken met de vrouwelijke supporters van Espel/Creil?

Varnay Sesay van Espel/Creil bleek de Kluivert van het team te zijn. Maar….. ook zijn teamgenoten moest men niet uitvlakken: ze vlogen als speedboten over het gras en keeper Bart W. werd zes keer ‘overvaren’. Ondanks dat lieten de MSC’ers de kop niet hangen en bleven ze proberen de bal vast te houden. En….. dat deden ze best aardig!

Met geen enkele droge draad aan het lichaam gingen Espel/Creil en MSC na het laatste fluitsignaal richting de warme douches. In de kantine werd een ander team, Espel D1G gehuldigd. Ze waren kampioen geworden en hadden tijdens hun laatste wedstrijd Alcides verslagen. Iedereen kreeg een medaille omgehangen en lovende woorden te horen, waarvan visueel verslag werd gedaan door middel van mobiele telefoons en…… een MSC-camera met een beslagen lens.

Tijdens de terugreis opteerden sommige MSC’ers voor een bezoek aan een boer in de polder. Drie B2’ers bleven op de achterbank zitten, terwijl er in de schuur onderhandeld (handjeklap) werd over aardappelen en boerenjam. Weer terug bij de auto bleken alle ramen beslagen. Pfffffffff….. in de auto óók al vocht!!!!

RW