De volgende dag, zaterdag de 11de april, was MSCZat2 op het hoofdveld neergestreken. Bij de dugout stond een geluidsinstallatie, waarop aangesloten een telefoon vol muziek. Een stevige bas en een teveel aan opnamedecibellen deed de muziek enorm vervormen, maar dat kon de jongens niets schelen.
In het boek C’est la Vie heeft Martin Bril een hoofdstuk gereserveerd voor ‘de wrede maand’, zoals hij april omschreef, daarbij verwijzend naar de beginzin van het gedicht ‘The Waste Land’ van T.S. Eliot.
Met ‘april veranderlijk en guur, brengt hooi en koren in de schuur,’ ging het relaas van Bril verder. Dat veranderlijke zagen de spelers van MSCZat2 toen ze, na het inspelen met een water zonnetje tegen de wangen, ineens getrakteerd werden op wat flinke spetters.
Verzuchtend dat ‘het lekker getimed was, droog tijdens de warming up en regen als de wedstrijd van start gaat’, begon het te regenen op het moment dat arbiter Wim Wijntjes het hoofdveld op kwam draven. Tijdens deze activiteit blies hij ook nog eens op zijn fluitje om aan een ieder duidelijk te maken dat de wedstrijd binnen luttele minuten een aanvang zou nemen.
Dat doe ik hem overigens niet na. Vermoedelijk zou ik het fluitje tijdens de spurt inslikken of….. uit mijn mond blazen. ‘k Zie mijzelf al afremmen, teruglopen en het ding weer oprapen; wàt een afgang!
Prince zong in 1986 ‘Sometimes it snows in April’, twintig jaar later liet Sugarland ons weten dat ze al vaker regen in april hadden gezien (‘April Showers’), dus was de clubfotograaf met een waterdichte jas op sportpark Ezinge verschenen.
Martin Bril was van mening dat als april slecht weer zou brengen, het in mei zonnig zou zijn. Nou….. als één slechtweermiddag er voor kan zorgen dat we in mei mooi weer hebben, dan zou ik dat een prachtige deal vinden!
Verwachtingsvol en met de hoop dat het binnenkort zonniger zal gaan worden, fietste ik naar huis.
RW
Geef een reactie