Decendents from Hercules himself! Het briesje van zondag en een paar druppels houden deze helden niet tegen! Zij zijn gewend om te zwemmen in lava, te dansen op vuur en lachen moeder natuur uit wanneer zij op de proppen komt met minder dan een F5 tornado. En daar de voetbalwereld op zijn gat lag, maakten Ron en Henny handig gebruik van het gat wat op de spelersmarkt gevallen was. De gelederen waren wederom aangesterkt door een slim aankoop beleid. Gebruik makend van de kas, die goed gevuld is met zoete woorden, traden de dappere zielen aan met versterkingen uit wederom het A2 ( Sipan en spits #1 ) team, hofleverancier van het derde, maar ook met een speler uit het tweede ( Arthur ) en twee mannen van het vierde ( Damion en Paul ). Ook moest onze blonde held uit het vorige verslag nog even van zijn bed gelicht worden, een taak die met verve werd volbracht door Niels, maar al met al stonden we weer met een solide team op het veld. Het aantal supporters was wel gedaald tot enkel Daan, de zoon van onze persoonlijke Dwight D. Eisenhower, Henny. Een waardig opvolger van pappa lijkt me zo. Zandhuizen, maak je borst maar nat! Als er al quotes uit 300 worden aangehaald, ben je in voor een wilde rit.

Een snelle Google search leert ons dat Zandhuizen een klein dorpje is, op de grens van Friesland. Volgens Wikipedia is het ontstaan ergens in het jaar 1000, maar dat interesseert niemand. Dat is altijd nog later dan de geboorte van Hercules. Het stelt eigenlijk weinig voor en het leek er op dat het hele dorp erop uit was getrokken om de wedstrijd te zien. Er stonden toch al snel zo’n tien man langs het veld en ook nog eens elf op het veld, dus het dorp zou wel leeg zijn geweest. Nadat Henny een telefoontje had gepleegd om te checken als de wedstrijd ook echt wel doorging en ene Jaap reageerde met‘’ allenig het weer keur ik af, het veld lig er goe bie. Wie kieken de hele week al uut noa deze wedstried ‘’ vertrekken we dan ook in vol ornaat richting Zandhuizen. Ook leert een Google search ons dat er een naturistenstrand gelegen is bij Zandhuizen en onze verbazing van de kennis omtrent de weg naar Zandhuizen van Ron maakt dan ook al snel plaats voor begrip.

Na de training van donderdag jongsleden, waar zo’n 30-40% van de aanwezigen uit het derde afkomstig waren ( en met de manschappen van vandaag, valt dit percentage nog hoger uit ), besloot Ron dit keer eens niet zijn beruchte aanwijsstok mee te nemen. Uit zijn geniale brein kwam dan ook al snel een strijdplan naar voren, waarin alle gelegenheidspelers een plaats hadden. Met wederom spits Roelof Jan op het doel begon het allemaal vertrouwd. De rechtsback positie werd wederom ingevuld door Henny. Als laatste man en voorstopper werden respectievelijk Ron en Arthur opgesteld. De linksback positie werd ingevuld door ondergetekende. Aan de rechtshalf positie werd kleur gegeven door Damion, met zijn teammaat Paul als aanspeelpunt op het centrum van het middenveld. De linkshalf positie werd dit keer bekleed door Cees. Op de rechtsbuiten positie kwam Sipan te staan, die op zijn beurt vergezeld werd door teammate spits #1 in de punt van de aanval. Ralph maakte het elftal compleet op de linksbuiten. Alex, Niels en Mischa beginnen als reserves, een bank waar Chelsea jaloers op is.

Al vrij snel werd het duidelijk dat onze tegenstanders, op een enkeling na, het niet moest hebben van enig technisch vernuft of voetballend inzicht, maar vooral van brute kracht. De schrijver van dit verhaal had binnen vijf minuten al een gestrekt been vol op de scheenbeschermers te pakken en werd nadat de bal allang uit was nog even goed geschaard van achteren. In de pauze leerde uw arme schrijver al snel dat hij niet de enige was die stevig aangepakt werd, maar zonen van Hercules krijg je niet zo maar stuk. Eigenlijk dicteerde MSC de wedstrijd vanaf minuut numero uno. Met de aanvallende impulsen van zowel Paul en Arthur kwam MSC vele malen gevaarlijk voor het doel, maar een uitstekend keepende doelman van Zandhuizen hield de ploeg in de wedstrijd. Paul slalomde menig maal achterloos door de verdedigers van Zandhuizen, maar helaas waren zijn schoten niet secuur genoeg. Of werd hij genadeloos onderuit gehaald door vernederde mannen. Arthur kwam ook menig maal gevaarlijk mee op, maar liep tegen de zelfde problemen of uitstekende benen aan. MSC zijn rechterkant brak ook menigmaal gevaarlijk door, wanneer Sipan weer eens zijn tegenstander in de luren legde. Met een sterk spelende Damion achter hem, resulteerde dit meerdere malen in goede kansen. Vanaf links kwam Cees een paar keer zeer gevaarlijk door en strooide Ralph ook met de nodige voorzetten. Over de gehele linie denderde MSC over Zandhuizen heen. Schoten van dichtbij, veraf, rolletjes, kopballen, alles werd gekeerd door de keeper, dan wel het vangnet achter het goal of een uitstekend been ( en die waren lang niet altijd op de bal gericht ). In deze fase was MSC eigenlijk zijn eigen grootste vijand door niet scherp af te ronden. Een uitslag van 10-1 bij rust lag geheel binnen de mogelijkheden.

Achterin werd MSC maar enkele keren verrast door het verraderlijk natte ( en dus gladde veld ) en kansloze lange ballen van achteruit. Hoewel menigmaal de instructie van generaal Rommel… uhm Ron, om de bal voor de stuit te pakken, luid over het veld schalde werd de verdediging toch twee maal verrast in de eerste helft. Voor zover de schrijver van dit verslag kan bepalen ( het is lastig om details te onthouden als je zelf ook speelt ), brak hun enige technisch vaardige speler door, om één van de weinige fouten die de verdediging maakte genadeloos af te straffen. Hij schoot de bal goed in de verre hoek, Roelof Jan kansloos op het natte gras achterlatend. Het zou later blijken dat het rendement van Zandhuizen hiermee op 20 á 25% kwam te liggen. Niet veel later laat de verdediging één van zijn laatste steken vallen. Roelof Jan, blijkbaar niet van plan om nog een keer nutteloos in het gras te gaan liggen, komt als een ware verdediger uit en in plaats van voor de bal te duiken, stormt hij op de man af, steek eenvoudig een been uit, waarmee hij de aanvaller van Zandhuizen verbluft achter zich liet. Aan het eind van de rit heeft Roelof Jan meer mannetjes uitgespeeld dan het aantal keren hij echt aan de bak moest. Het mee voetballen van de keeper, mannen dollend in zijn eigen zestien, droeg alleen maar toe aan de gala show die afgeleverd werd door MSC. Nadat Henny zijn tegenstander enkele malen had laten zien hoe je moet voetballen, schoot het de arme drommel in zijn bovenbeen, zodat hij plaats kon nemen op de bank, naast zijn zoontje. Alex nam het heft over, de draad oppakkend waar Henny hem liet liggen.

Maar toch weer die vervloekte achterstand! Wederom mocht MSC opzoek naar de aansluitende treffer. De eerste helft bracht deze helaas niet, ondanks goede doelpogingen van onder andere spits #1, Paul en menig ander die het zwart wit droeg. Bij het gebrek aan aantrekkelijke zustertjes ( maar wel met echte theekoppen, verrassend genoeg gevuld met thee), moesten de mannen dit keer henzelf oplappen. Ron liet bovenmenselijke intelligentie tijdens de korte pauze wederom gelden. De mannen op de bank waren er klaar voor! Mischa moest zich nog wel even omkleden, maar dat zijn details. Het derde heeft gewoon niet genoeg shirtjes voor alle top spelers die elke keer maar mee willen doen met dit voortreffelijk spelende elftal. Ralph besloot lekker te gaan douchen, na een helft gegeseld te zijn door weer en wind, en werd vervangen door Niels op de linksbuiten positie. Alex werd naar het middenveld verschoven, zodat Mischa als rechtsback zijn opwachting kon gaan maken. Paul werd vanuit het middenveld naar achteren gehaald om Ron, die zich wederom offerde om iedereen speelminuten te gunnen, om als laatste man te fungeren. Niet bereid om enige zwakte te tonen greep Ron naar de vlag en vuurde zo vanaf de zijlijn zijn mannen weer aan.
De tweede helft is er één voor de geschiedenisboeken. Enkele briljante uitspraken van ondergetekende ( 1. Omdraaien jongens! Met de bal naar het gezicht! 2. Cees! Zakken! Hier deze man, oh nee laat maar, Arthur heeft hem, oh nee toch niet! Of toch wel! Verdomme. 3. Als de bal er langs komt, dan de man niet. 4. Dat is dan ook de enige blunder die ik maak vandaag! ), het volledig in de zak hebben van je tegenstanders, piepende tegenspelers die zelf blijkbaar niet tegen een stootje kunnen, een gelijkmaker!!!, een koppende linksback in de vorm van uw schrijver, een opkomende en enige conditie vertonende Mischa, Henny voorin spelend en de briljante wissel van Ron, alles en nog veel meer hielp mee aan deze legendarische helft.

MSC begon waar het was opgehouden, met aanvallen. Keer op keer wierpen de mannen zich in de strijd, elkaar aanvurend om tot goddelijke prestaties te komen ( daar Hercules maar voor de helft van een god afstamt ). Klaar met het pittige spel van de tegenstander, ging ook MSC een tandje harder spelen ( niet smeriger, moet vermeld worden ), Zandhuizen van tijd tot tijd met gelijke munt terug betalend. Al snel bleek dat MSC minder mocht van de scheidsrechter, voor het gemak gekleed in een grijs trainingspak, dan hun tegenstander. Ook bleek al snel dat incasseren Zandhuizen moeilijker afging dan uitdelen, iets wat Mischa ergens in de tweede helft goed demonstreerde. Twee mannen gingen hard het duel in, maar onze blonde reus bleef als enige overeind. Zandhuizen daarentegen werd gedwongen tot een wissel. Menigmaal werd er beklag gedaan bij de scheids door Zandhuizen, wat toch enige verbazing opwekte bij MSC, daar zij na een helft deze behandeling genoten te mogen hebben toch verwacht hadden dat Zandhuizen wel wat kon hebben. Ook werd al snel duidelijk dat aanvallend Zandhuizen weinig meer in te brengen had, waardoor MSC wanneer mogelijk een extra man mee naar voren stuurde, vaak in de vorm van Paul of Mischa. Hoewel de broekjes van MSC de letterlijke zakken ontberen, had MSC Zandhuizen zeer zeker wel in de spreekwoordelijke zak.

Nadat de keeper van A2, onze spits #1 ( Om nog maar eens te benadrukken hoe een groot brein denkt! Een spits op het doel en een doelman in de spits! Aanvallen begint achterin, maar verdedigen voorin. ), gedwongen vervangen door Henny nadat hij door zijn enkel gegaan was, werden er wederom pogingen ondernomen om die gelijkmaker er in te krijgen. Dat Henny het niet van kopkracht moet hebben, bewees hij al snel. Nog koud in het veld kreeg hij de bal iets boven de spreekwoordelijke stropdas, maar verdwaast verwerkte hij bal tot doeltrap. De omschakeling van verdedigen naar aanvallen was nog niet helemaal gemaakt. Ook stoomde Mischa meerdere malen langs de rechterkant gevaarlijk op, iedereen omver lopend die hem ook maar een strobreed in weg legde, waardoor dit al snel niet meer gedaan werd. Ook Damion liet zich niet kennen, wat zelfs nog resulteerde in een minuscuul opstootje, meer om te laten zien dat MSC niet met zich liet dollen, dan dat het werkelijk uit de hand zou lopen. Maar de linkerflank wilde beslist niet onderdoen voor wat een knap spelende rechterflank liet zien, zodat ook hier onder de impulsen van Cees en Niels, geassisteerd door Alex op het middenveld en een aansluitende Arthur, ook menig kans ontstond. Het was dan ook vanaf deze waar de assist vandaag kwam.

Sipan, die ondertussen in de spits was neergestreken, kreeg de bal goed aangespeeld en aangezien de jongeman ondertussen een gooi doet naar de topscoorder positie van MSC3, ging voor eigen succes. Inmiddels al een doorgewinterd veteraan in het elftal van Henny en Ron, trotseerde hij wederom alle druk, de bal prima binnenschuivend, een historische doorbraak forcerend voor MSC3. Een gelijkmaker! Vol vuur ging MSC vanaf de aftrap opzoek naar de overwinning, wat nog resulteerde in meerdere mooie kansen. Niels kwam nog een keer in goede positie, maar had helaas zijn vizier niet scherp genoeg staan. Een prima kopbal van Paul, vanuit een corner van Damion werd goed gekeerd door de keeper, die ook menig schot er nog uit wist te houden, waardoor Zandhuizen in leven bleef. Ver in de tweede helft moest MSC toch nog beroep doen op zijn vlaggende generaal. Het bleek allemaal niet meer nodig, daar Ron langer bezig was met zijn trainingspak uit te trekken dan dat de wedstrijd nog duurde. Wel liet hij nog even zijn leiderschap kwaliteiten zien, toen Cees wilde opgeven. Die verbaasde vriend en vijand, maar niet de scheids, toen hij zei dat hij er klaar mee was en ging douchen. Later werd uit, niet nader te noemen bronnen, vernomen dat hij over achtergrond informatie beschikte aangaande het laatste fluitsignaal.

MSC3 verovert zijn eerste punt dit seizoen, maar u allen kent uiteraard het spreekwoord over een schaap, een dam en iets van volgen ofzo. De toon is gezet. Een overwinning was dik verdiend, maar het mocht helaas niet zo zijn. Zonder blikken of blozen kan uw verslaggever vermelden dat het ook 20-1 had kunnen wezen, zoveel kansen werden er gecreëerd door MSC. Volgende week treedt het sterrenteam weer aan in het immer charmant zijnde stadje Meppel en u bent dan ook allen uitgenodigd om onderdeel te worden van de geschiedenis die nu wekelijks letterlijk en figuurlijk geschreven wordt. Tot dan!

Met vriendelijke groet,

Peter Tabak