Het optreden van Jan Jonker dit seizoen bij MSC baart opzien. Ook in de media is hij opgevallen. Na een bijna lyrisch verslag in De Stentor is Jan vandaag onderwerp van gesprek in de rubriek ‘Kantlijn’ in de Meppeler Courant.

Hij speelde vorig jaar nog in het shirt van Udiros. Heeft u er ooit van gehoord? Voor de niet-kenners, Udiros is een sympathiek dorpsclubje uit het Friese Nieuwehorne dat uitkomt in de 4e klasse. Hij scoorde daar aan de lopende band, maar werd kennelijk over het hoofd gezien door de scouts van de grote amateurclubs uit de regio. Misschien vonden ze hem wel te zwaar. Of technisch te beperkt voor een avontuur op hoger niveau. Afgelopen zomer werd hij gebeld door MSC-trainer Peter Meindertsma, die op zoek was naar een opvolger voor de naar Alcides vertrokken centrumspits Ferry Reijs.
Jan Jonker kon z’n oren niet geloven. De voetballer besloot de uitdaging aan te gaan en de anonimiteit in te ruilen voor de ambitieuze eersteklasser uit Meppel. In de voorbereiding schudden de kritische volgers van de club mismoedig het hoofd. Jonker maakte zijn debuut in een oefenduel tegen Ruinerwold en had zichtbaar moeite met de hoge handelingssnelheid van zijn ploeggenoten. Hij had dikwijls ruzie met de bal en was weinig explosief.
Meindertsma gaf hem echter tijd en vertrouwen. Soms doken ze samen de bossen in voor een duurloopje, want Jan mocht wel wat kilootjes lichter aan de competitie beginnen. Dat was behoorlijk afzien voor de voetballer, want niemand bij MSC is zo fit als de hoofdtrainer. Jonker voltooide de routes, zoals dat hoort bij een echte Fries, vooral op karakter. Hij ging zelfs op dieet en doet inmiddels wekelijks waarvoor hij is gehaald: doelpunten maken.
Na zeven speelronden, waarin hij het net acht keer liet bollen, kan rustig worden gesteld dat Jan de revelatie van de 1e klasse F is. Afgelopen zondag nam hij MSC bij de hand in de wedstrijd tegen hekkensluiter WVV door in de slotfase met twee treffers dreigend puntenverlies te voorkomen. Jan was zó blij dat hij z’n shirt uittrok. De fans zagen nog steeds wat overgewicht, maar verder vooral een frisse, licht blozende jongen die gelukkig nog puur natuur is.
De Friese spits is wars van kapsones. Jan Jonker zou zo een rol kunnen spelen in de speelfilm ‘De Kameleon’. Hij is de Hielke of Sietse van MSC. Wanneer Jan moet kiezen tussen een bootje of een snelle Ferrari zien we hem ongetwijfeld terug op het water. Hij is geen vedette en zal dat ook nooit worden.
In Nieuwehorne, zo merkte ik vorige week tijdens een gesprek met een trainer van die club, is eigenlijk niemand verbaasd over de sensationele ontwikkeling van de aanvaller. In het dorp is hij nog steeds de ‘local hero’. Iedereen gunt hem het succes. Nog even en er worden busreizen naar Meppel georganiseerd om het fenomeen in actie te zien. Zwartkijkers weten al weken te voorspellen dat hij het moeilijk gaat krijgen nu hij zo snel naam heeft gemaakt, maar voorlopig snoert de aanvaller alle criticasters de mond. Hij is zeker geen stilist en oogt soms wat onbeholpen, maar in het strafschopgebied is hij dodelijk. Bijna elke kans is raak. Kappen en draaien heeft hij tot kunst verheven en zijn droge schoten zijn van een akelige precisie.
De vraag dringt zich op waar deze succes-story zal eindigen. Zien we Jan over een paar jaar terug bij een hoofdklasser? Of wordt hij volgend seizoen door Gertjan Verbeek naar SC Heerenveen gehaald als opvolger van Klaas Jan Huntelaar? Ja, u schiet in de lach en en ik kan het me eerlijk gezegd ook niet voorstellen, maar voorlopig zet Jan niet alleen zijn tegenstanders, maar ook de twijfelende journalisten voortdurend op het verkeerde been.

Flip Vellinga

(bron: meppeler courant)