Precies 35 minuten liet MSC absoluut hoofdklassewaardig voetbal zien. Sterker nog, niet eerder dit seizoen werd zo’n hoog niveau gehaald. Er was eigenlijk maar één probleem: in het kwartier daarvoor had de tegenstander liefst 5 keer gescoord!
Twedo overrompelde de Meppelers volledig. Nick, Senna, Djermo en Menno waren het spoor in de beginfase volledig bijster. Ze leken zich vertwijfeld af te vragen waar Jort uithing. Die was echter bij wijze van experiment in de spits geposteerd. Toen Hajo sr. en Gino ingrepen was het kwaad al geschied. Twedo stond volkomen verdiend op een 5-0 voorsprong. Een genadeloze afstraffing dreigde.
Met Jort op z’n vertrouwde plek in de defensie keerde de rust en het vertrouwen bij de zwartwitten terug. Senna en Djermo bikkelden als vanouds en Nick bediende de middenlinie met Hajo en Levay. Tegen alle verwachtingen in wist MSC in die opstelling tot aan de rust de deur op slot te houden.
In de pauze werd de tactiek nog eens doorgenomen en met succes. In de tweede helft was E2 gelijkwaardig aan de sterke tegenstander. Jurjen, opnieuw de kleinste man van het veld, veroverde de bal en Levay stuurde Rutger de diepte in. De spits werd echter geplet tussen keeper en laatste man en de scheidsrechter wees terecht naar de penaltystip. Het slachtoffer zelf velde het vonnis: 5-1.
Met deze score nam het zelfvertrouwen van MSC alleen maar toe. Senna speelde van achteruit twee man uit en bediende prachtig de vrijstaande Rutger. De aanvaller was opnieuw succesvol: 5-2.
Bij Twedo sloeg op dat moment niet alleen vertwijfeling, maar ook frustratie toe. De blauwwitten gingen de duels steeds harder in. Er werd geschopt, geslagen en zelfs een elleboog uitgedeeld. Alleen Hajo kan zich in dit soort geweld staande houden, maar ook hij kon niet voorkomen dat Twedo toch nog een keer scoorde. De 6-2 nederlaag was terecht, maar MSC kan met opgeheven hoofd naar de toekomst kijken!