Deze zaterdag, de 16de mei, was de return. De spelersbus (nou ja, we bedoelen eigenlijk een aantal auto’s) draaide bij afslag centrum de A32 op, een miezerbuitje op de voorruit.
Dit zou aanhouden tot de eerste minuten van de wedstrijd, op Heerenveens grondgebied. Skoatterwâld om precies te zijn, naast het Abe Lenstra – stadion, maar dan aan de andere kant van de snelweg.
Na enige minuten spelen verdween de regen (Meppel zou nog een uur in de nattigheid blijven zitten) en gaf de zon aan door de bewolking heen te willen breken. Geholpen door de wind kreeg de zon alle kans om alles van een positievere kant te kunnen zien. De spelers vochten als leeuwen, soms met net iets teveel ‘klauw’. Nou liet de Heerenveense tegenstander zich ook vaak niet van zijn beste kant zien, met een aantal discriminerende opmerkingen en een vlagger die ‘dingen verkeerd zag’. Gelukkig waren er genoeg positieve dingen, zoals de plotseling optredende kramp van een MSC’er, waarop een Heerenveenspeler onmiddellijk reageerde. Het uitgestoken been van Wiradj werd van de nodige tegendruk voorzien door een opponent. Even een momentje van ‘voetbal verbroedert’.
Daarna trokken beide teams weer fel van leer, wat zelfs tot aan de deuren van de kleedkamers doorging. Misschien makkelijker gezegd dan gedaan: probeer je niets aan te trekken van het gesar van een tegenstander. De lol is er snel van af, als jij ‘niet thuis geeft’. Wil je juist wel reageren, probeer het dan met humor te doen. Dit haalt vaak ‘de angel uit de aanval’……………
Met een winst van 1 – 3 verliet ons B1 Heerenveen en arriveerde rond borreltijd weer in Meppel. Werd er die avond ‘snorrepotsje’ gegeten, een typisch Fries gerecht? Allesbehalve……. het merendeel besloot minder tijdrovende maaltijden tot zich te nemen, want een Meppeler wil het zich, na een wedstrijd, gemakkelijk maken.
RW
Geef een reactie