Er zijn betere berichten om over na te bomen dan de zeperd tegen sc Erica (1-5). Twee broeders voor het eerst onder een dak en herstelde kniebanden bijvoorbeeld. Johnny Venema stapt met een nat pak en een beschamende bekernederlaag van het veld. Besmeurd en vernederd tot op het bot. Toch kan er een glimlach van af in de catacomben. Want de jongste Venema weet wat nóg erger is dan slecht spelen. Niet spelen.
We gaan terug naar de zomer van 2005. Op een horecatoernooi in Steenwijk scheurt Venema zijn kruisbanden af. Tijdens een kijkoperatie blijkt ook de meniscus beschadigd. April 2006 gaat de 28-jarige aanvaller onder het mes. Venema is anderhalf jaar zoet met revalideren. Langs de zijlijn ziet hij het vlaggenschip van MSC kansloos uit de hoofdklasse degraderen.
Gedeelde smart is halve smart. Venema ziet zijn collega’s Peter Gelling en Jan Jonker van precies dezelfde blessure herstellen. Gelling staat inmiddels ook weer op het veld, in het tweede van de Meppelers, Jonker treft minder voorspoed dan zijn clubgenoten. Hoewel hij in de voorbereiding weer vol goede hoop aanhaakte bij de selectie – hij scoorde met zijn allereerste balcontact in de eerste oefentest meteen – kreeg de lange spits een terugval. Jonker heeft inmiddels besloten even afstand van het voetbal te doen.
Juist Jonker wordt node gemist bij MSC, dat dit seizoen een scherpschutter mist. Tegen Erica verschijnt het elftal van Jans Deenen zelden voor het Drentse doel. “En ik ben ook geen afmaker”, kent Venema zijn beperkingen.
In de competitie leunt MSC nog redelijk succesvol op haar defensie, maar zondagmiddag blijkt deze zo lek als een zeefje. Met vijf tegentreffers en een duwtje in de rug van de eigen grens komt de thuisploeg nog goed weg ook. “Nee, zo’n dag als vandaag is niet leuk”, drukt Venema het afgelopen anderhalf uur nog op zijn zachtst uit. Ach, hij heeft de laatste jaren wel voor hetere vuren gestaan. Nu is hij vooral blij dát hij speelt. Met broer Ronnie Venema nog wel. Het is een noviteit, want de twee speelden nog nooit eerder in één team. Samen naar de training dus. Meestal haalt Johnny zijn vierenhalf jaar oudere broer op. Dan is het ouwejongens krentenbrood, al is het duo wars van kapsones “We zijn allebei nuchtere jongens.” Ronnie schopte het tot prof, Johnny niet. “Ik heb zelfs nog op de voetbalschool van Heerenveen gezeten”, verhaalt de spits. “Maar ik heb het op mentaliteit niet gered. Had andere hobby’s, ben een mannetje van alles en nog wat.” Een fitte Johnny Venema is een nuttige schakel voor MSC, dat niet breed zit in de voorste gelederen. Al kan ook de inwoner van Dwingeloo niet voorkomen dat Erica de stemming net zo grauw kleurt als het weer. Maar zoals de omroeper het na het laatste fluitsignaal verwoordt: “Wij gaan er vanuit dat na een slechte generale meestal een goede uitvoering volgt.” Voor volgende week staat namelijk de derby tegen Alcides op de rol. Dan telt de winst pas echt.

Bron: www.destentor.nl