Ik heb op het vorige verslag over sterren en pannenkoeken namelijk zeer wisselende reacties gehad, die zo ongeveer varieerden van “prachtstuk” tot “ik kreeg halverwege last van hongerklap.” Nou ja zeg. Ik ben benieuwd wat die hongerklappers meemaken wanneer ze een boek lezen. Waarschijnlijk moeten ze dan naast de broodtrommel gaan zitten om na elke bladzijde even een bammetje te smeren. Hoe kort kan een spanningsboog eigenlijk zijn om überhaupt nog over een spanningsboog te kunnen spreken? Het zal wel te maken hebben met die vermaledijde ‘social media’ waarin de ene helft van de wereld voortdurend denkt aan de ander helft te moeten melden wanneer ze een glas rosé drinken of een pak melk openmaken. Mensen, voor mij hoeft u het niet te doen. Mijn leven is voor mij interessant genoeg, ook zonder deze ongevraagde inkijkjes. Het is het tijdperk van de vluchtigheid. De wezenloze lichtheid van het bestaan. Wie niet twittert, bestaat niet. Elke tekst groter dan 140 karakters wordt tegenwoordig als een boek of tenminste toch als een krant beschouwd. Zo’n tekst moet bij voorkeur via een uitgever worden verspreid en wordt na het lezen van de eerste 140 karakters, meestal de inhoudsopgave, verder ongelezen in de boekenkast gezet.

Maar goed, ik had de rekenmeesters beloofd dat we het vandaag over cijfers en zouden gaan hebben en niet alleen over het getal 140. Het gaat namelijk niet echt lekker met MSC B1. Na 8 wedstrijden zijn er ook precies 8 punten binnengehaald. Dat is dus een gemiddelde van 1 per wedstrijd.  Modus en mediaan laat ik even buiten beschouwing. Zo’n prachtig geheel getal en dan ook nog het getal 1 als gemiddelde is wel leuk voor statistici, maar wat minder voor voetballiefhebbers. Ook het doelsaldo is niet echt positief, 11 voor en 18 tegen, dat betekent dus: -9. De plaats op de ranglijst: 9 (van 11) De uitslag van vandaag MSC B1 – SVBO B1: 2-3. Geloof me wanneer ik zeg, dat ik echt heb geprobeerd om in de wedstrijd van vandaag nog enige lichtpuntjes te zien, die ik u zou kunnen melden. Maar afgezien van de fysieke inspanning die in een wedstrijd sowieso moet worden geleverd en de in totaal vijf doelpunten, heb ik niets opvallends mee kunnen nemen. Ik wil echt niet flauw zijn, maar ik had om mooie acties te zien beter naar de intocht van Sinterklaas kunnen gaan. En dan nog wat: dat paard heet Amerigo (van Amerigo Vespucci) en niet Americo. Het is al erg genoeg dat ze over de grote plas onze goede Sint door de Kerstman  hebben vervangen. Als we dat paard nou ook nog Americo gaan noemen, houden we straks helemaal niets over. Voor je het weet heet het Ameriko en zijn we nog 1 stapje verwijderd van Amerika. Sinterklaas op een paard dat Amerika heet. God beware me. Goed. Ik heb toch nog op de valreep een lichtpuntje ontdekt. Ik stond op het veld naast een MSC-er, ik zal geen namen noemen, zijn voornaam is Jan, die uit pure verveling en balorigheid bij elke speler van MSC die de bal kreeg, zijn nummer uit het grote voetbalplaatjesboek opdreunde. Je kunt maar een hobby hebben. Volgende week tegen de koploper. Iemand nog een suggestie voor een leuk thema voor het verslag? En kom nou niet aan met  ‘voetbal’
 
FMD